Mukhang siya nga yun!Nung naisip nila ito, nagmadali sila papunta dito nang walang inaaksayang segundo.Salamat sa Diyos, Salamat sa Diyos!Ang swerte nila dahil nakarating sila sa oras!Nung oras na yun, niyakap ni Sebastian si Sabrina nang mahigpit sa dibdib niya."Sebastian..." nagsimula nang humikbi si Sabrina.Hindi siya talaga iyakin, pero ngayon, matapos niyang lumundag sa yakap nito, agad na tumulo ang luha sa mukha niya. "Sebastian, akala ko... akala ko hindi na kita makikita, o ang anak natin kahit kailan. Sebastian... buhay ba ako?""Oo," mahinahong sumagot si Sebastian."Nananaginip ba ako?" tanong ulit niya."Hindi.""Paano... paano mo ako nahanap? Nakita mo ba ang SOS message na pinadala ko sayo?"Iniling niya ang ulo niya.Hindi nakatanggap si Sebastian ng kahit anong klaseng mensahe.Inisip niya pa nga na nawalan ng baterya ang phone niya dahil sa napakaraming tawag nito sa kanya kagabi."Kung hindi mo natanggap ang SOS ko, bakit ka pumunta dito?" Nagtata
Asawa ni Sabrina?Agad na natigilan si Coral. "Wala... wala siyang asawa, isa siyang pokpok. Nakikipaglokohan lang siya sa mga lalaki sa loob ng higit sampung taon, kaya siguradong walang kahit sino dyan ang gugustuhin siyang maging asawa... Ikaw... Anong pangalan mo?"Habang tinatanong ni Coral ang mga tanong na ito, patuloy ang pagtulo ng dugo galing sa sugat sa dibdib niya.Siguro ngayon, manhid na siya sa sakit.Hindi niya nga napansin na nasa bingit na pala siya ng kamatayan.Sa halip ay nagpatuloy lang siya sa pagtingin kay Sebastian.Ang nagbabantay sa kanya ay si Kingston, na nakatapak pa rin ang paa kay Old Nine at si Sabrina na nasa yakap pa rin ni Sebastian."Natatakot ka ba?" Mahinahon siyang tinanong ni Sebastian.Agad namang umiling si Sabrina. "Ako ang asawa mo, kaya hindi ako matatakot. Kahit na hindi ka pa nagpakita dito, hindi ko hahayaang makatakas ang mga hayop na 'to. Sinabi ko sa sarili ko na hahanapin ko ang lider nila at kakagatin ko siya hanggang mamata
Walang nasabi si Coral.Ang nagawa niya na lang ay tumingin habang ang dugo niya tumutulo. Kahit na nararamdaman niyang unti-unti na siyang nawawalan ng malay, ang pagsisisi sa puso niya ay hindi pa rin talaga nawala.Bakit niya ba kinailangang tratuhin nang mahigpit si Sabrina?Sa bandang huli, binuwis niya pa ang kanyang buhay.Hindi nagtagal at namatay na din si Coral sa pagkawala ng dugo niya. Sa hindi niya inasahan, namatay siya sa dance hall na siya mismo ang nagbukas at dinisenyo para sa mga lalaki na nasa itaas ng iba't ibang industriya. Pero, ito ang realidad para sa kanya.Pagkatapos nun, agad namang nalinis ang eksena.Habang hawak si Sabrina sa bisig niya, naglakad na si Sebastian palabas ng mga pinto. Sa likod niya, sinusubukan ni Kingston na alalayan si Old Nine na nilumpo niya, habang ito ay papilay pilay na parang manok.Nung oras na narating nila ang labasan, si Sebastian ay sinalubong ng isang grupo ng labinlimang lalaki."Anong ginagawa niyo dito?! Nasaan s
Tumingin si Granduncle Scott kay Sabrina nang may nagtatakang ekspresyon. "Sabbie, pumunta ka ba dito dahil akala mo patay na ang nanay mo?"Tumango si Sabrina. "Sinabi sa akin ni Lincoln noong anim na taong nakalipas na dito daw siya nakalibing."Tinanong ulit ni Granduncle Scott, "Si Lincoln ba ang kasama ng nanay mo nung una niyang pinakasalan ang tatay mo?""Opo.""Hindi siya talaga mabuting tao!" Biglang sumimangot ang mukha ni Granduncle Scott habang galit na galit siyang nagsalita.Nagpatuloy siya, "Sinabi ng lalaking yun na siya daw ay pinsan ng nanay mo, pero hindi na siya bumalik pagkatapos niyang pakasalan ang tatay mo."Pagkatapos nun, nung pumanaw na ang tatay mo, hindi rin siya pumunta para bisitahin ang pamilya mo."Nung umalis ka ng village, ang nanay mo ay nagsimulang magtrabaho para mabayaran ang gastusin sa unibersidad. Nung oras na yun, ang kinikita niya lang ay lima hanggang anim na daan sa isang buwan, at ang naitatago niya lang para sa sarili niya ay isang
Si Sebastian ang unang nagreact. Kaagad niyang hinila ang braso ni Sabrina at sumgaw, “Sabrina! Kumalma ka! Kailangan mo munang kumalma!”Si Sabrina, na napatigil, ay seryosong sumagot, “Hindi ko kayang kumalma, Sebastian. Hindi ko kaya! Pumasok ako sa kulungan para kay Selene at kailanman at hindi na nakita ang nanay ko pagkatapos nito. Nung nakalabas na rin ako sa wakas pagkatapos ng dalawang taon, ang sabi ng Lynn family sa akin ay patay na ito. Ang sabi pa nga ni Lincoln ay nakalibing ito sa dati kong bahay.”“Personal niyang sinabi ito!”“Ang daming taon na ang lumipas kaya naman gusto ko talaga makabalik para makita ang nanay ko. Sapat na nga ang isang beses, iniisip ko. Pero, wala akong sapat na pera para makauwi.”“Pagkatapos, nabuntis ako.”“Para sa bata na nasa tiyan ko, isinuko ko ang pangarap kong makauwi someday.”“Kasalan ko ito lahat!”“Ngayong nawawala ang labi ng nanay ko, ano pang dahilan para mabuhay ako?”Sabi ni Sebastian, puno ng resolve ito, “May Aino ka
Nagpatuloy sa pagsasalita si Sebastian ng may gentle na tono. “Si Kingston ay iniimbestigahan ang koneksyon ng Lynn family sa nanay mo medyo matagal na. At nalaman niya na, six years ago, nung busy ka sa pag-aalaga sa nanay ko sa ospital, dinakip ang nanay mo ni Lincoln at ikinulong.”Pagkarinig dito, kaagad na hinila ni Sabrina ang braso ni Sebastian at desperadong tinanong. “Hindi pa patay ang nanay ko? Sebastian, hindi na kita kinamumuhian! Hindi ko talaga alam ang mga sinabi ko kanina, masyado lang talaga akong galit. Pakiusap, sabihin mo sa akin, buhay pa ba talaga ang nanay ko?”Pinat ni Sebastian ang likod niya para macomfort ito. “Sabrina, kumalma ka.”“Sabihin mo sakin! Sabihin mo sakin, sabihin mo sakin, sabihin mo na ito, Sebastian!” Nagmamadaling pangungumbinsi nito.Mabilis na tiningnan ni Sebastian ang paligid nila. Sinurvey niya ang construction site, excavators, ar pati na rin ang workers at villagers na nanunuod.Habang may seryoso itong itsura, sinabi niya. “Kail
Nung mga sandaling yun, nakatayo lang doon si Sebastian ng nakapokerface, para siyang sinasamba ng libong tao.Kaagad napatingin si Sabrina sa taong nakatayo sa labas ng bintana. Nakangiti niyang sinabi, “Hello.”“Madam, hindi kami aware na nakabalik ka na pala sa hometown mo. Sana ay mapagbigyan niyo kami para sa inconvenience na nadulot namin sayo,” humingi ng tawad ang lalaki ng may sincere na tonoSumagot si Sabrina, “Ayos lang ito.”“Madam, ititigil muna namin ang construction ngayon. Nakahanap kami ng crew na marunong maghukay ng labi para sayo. Malapit na sila dumating.”“Kukunin muna namin ang labi ng papa niyo muna, bago maghanap ng maayos na libingan. Natural, na sisiguraduhin namin na satisfied kayo sa location. Tsaka, tungkol sa compensation para sa pagdemolish ng bahay niyo at sa libingan ng tatay niyo…”“Gusto namin kayo alukin ng one million. Ano sa tingin mo? Kung hindi pa ito sapat, pwede pa naman kami magdagdag.”Walang masabi si Sabrina nung narinig niya ito.
Kaagad nagalit si Sabrina pagkarinig sa boses ni Selene.Ang lahat ng pagkamuhi niya, pag-aalala niya sa nanay nya, at ang pagkapahiya niya nitong umaga ay nagsama-sama, kaya naman wala na siyang awang nararamdaman.“Selene, sabihin mo lang sa akin kung ayaw mo ng mabuhay. Sisiguraduhin ko na magdudusa ka sa pagkamatay mo!”“Haha!” Pagkarinig nito, nagsimulang humalakhak si Selene. “Sabrina, ang tanging rason lang naman kung bakit ako nabubuhay ay para talunin ka! Hayaan mong sabihin ko ito sayo, ikaw at ang nanay mo ay dapat hindi tumapak sa bahay namin kailanman. Kayong dalawa ay dapat patay na nung twelve ka palang.”“Hindi ka dapat buhay!”“Ikaw at ang pangit mong nanay ay dapat patay na!”“Tumahimik ka!” sabi ni Sabrina.Sobrang nagalit siya. Kung si Selene ay nakatayo sa harap niya ngayon, paniguradong kukuha si Sabrina ng kutsilyo at papatayin niya ito ng walang pag-aalinlangan!Dati kasi, laging kalmado at composed si Sabrina kahit na anong mangyari. Kahit na binantaa