Nakanganga si Lincoln kay Sabrina at napagtanto na ang ngiti ay nawala sa kanyang mukha, naiwan lamang ang dalisay, tahimik na poot na bumubulusok sa kanyang kaluluwa.

"Sa-" Nahirapan siyang magsalita pero parang hindi niya mahanap ang boses niya.

"Tama, tama ang pagkakaalala mo. Ako si Sabrina, Sabrina Scott, hindi si Sabrina Lynn," putol ni Sabrina.

Nadurog ang puso ni Lincoln sa hindi nasabi na mga salita ng tunay na gustong sabihin ni Sabrina. "Hindi iyon… Ngunit.. A- ako-" nauutal na sabi niya, pero hinarang na naman ni Sabrina bago pa siya matapos.

"Ngunit pinalaki mo parin ako ng walong taons? Magsabi ka ng totoo, Mr. Lynn, ikaw ba talaga? Sa walong taon kong paninirahan sa ilalim ng iyong bubong, ni minsan ay hindi mo ako binigyan ng pagmamahal o pagmamalasakit maliban sa maliit na bagay na ibinigay mo sa akin bilang pantustos sa pang araw- araw. Wala akong natatanggap na kahit isang dolyar mula sa iyo mula nang mag-kolehiyo ako. At saka, naniniwala ako na nagawa ko ito k