Nagkibit balikat si Marcus at malumanay na sinabi, “Maaari kang lumabas at tingnan.”

Nang makita ang kanyang bahagyang misteryosong hitsura, marahil ay mayroon siyang napakahirap na banggitin. Gayunpaman, nakita niyang napaka- relax ng ekspresyon ni Marcus, kaya alam ni Sabrina na hindi dapat masamang tao ang dumating sa pagkakataong ito.

Ang tao man lang ay may kagandahang-loob at marunong maghintay sa labas ng kumpanya.

Paglabas ni Sabrina sa kumpanya ay nakita niya si Nigel na nakatayo sa di kalayuan.

"Ikaw yun?" Tatlong linggo na ang nakalipas mula nang lumabas si Sabrina sa maliit na banquet hall kung saan siya napahiya at hindi nakita ni Nigel ni minsan.

Mas mahirap basahin ang ekspresyon ni Nigel kumpara noong nakaraang tatlong linggo. "Sabrina, okay ka lang?"

Ngumiti si Sabrina at tumango. "Ayos lang. Hindi kita nakita, at hindi pa ako nagpasalamat sa iyo. Salamat sa lakas ng loob mong iligtas ako noong araw na iyon sa banquet hall.”

Nang marinig ni Sabrina