Mayabang na tiningnan ni Yasmine ang paligid niya, "Malandi ka! Sa wakas ay mapaparusahan na ang mga kademonyohan mo! Duda ako na akala mo ay personal na makikitungo ang batang punong Sebastian sa iyo at puputulin ang kamay na pinanghahawak ng bag mo! Tama lang iyan sa'yo! Ah... Ikaw... Anong ginagawa mo? Bakit mo ako hinahawakan? Bitiwan mo ako! Bitiwan mo ako! Batang puno... Ikaw... Bakit ako hinahawakan ng kasama mo?"Pakiramdam ni Yasmine na wala siyang ginawang mali. Masunurin niyang sinunod si Sebastian, at nahuhumaling si Sebastian sa kanya. Lagi siyang sinusulyapan nito. Hirap na hirap si Yasmine habang tinitingnan si Sebastian sa takot na ekspresyon, "Batang puno, tulungan mo ako...""Masyadong maingay!" Tumingin si Sebastian kay Yasmine ng kakaiba bago sabihin kay Kingston, "Durugin mo ang kamay na pinanghahawak niya ng bag, at putulin mo. Pagkatapos, itapon mo ang iba sa septic tank.""Opo, batang puno!" Sagot ni Kingston bago niya kaladkarin si Yasmine sa labas. An
"Ginawa mo ba 'to para tahimik na magprotesta laban sa akin dahil hindi kita dinala sa syudad ng Kidon?"Sumagot si Sabrina, "Hindi."Ang lahat ng nandoon ay natahimik. Si Yasmine, na kinaladkad ni Kingston sa bungad ng bulwagan, ay pumulot ng bakal habang siya ay sumisigaw, "Batang puno, pakiusap... Pakiusap sabihin mo sa akin kung ano ang rason, wala akong sinabing mali. Bakit gusto mong ipaputol ang kamay ko at patayin ako? Kailangan... Kailangang sabihin mo sa akin kung bakit mamamatay ako."Malamig na tumingin si Kingston kay Yasmine, "Gusto mong malaman kung bakit?"Tumango ng sobra si Yasmine, lumilipad ang kanyang tainga kung saan. "Saan galing ang bag na dala mo?" Tanong ni Kingston. Hindi sumagot si Yasmine. "Saan ito galing?!" Sigaw ni Kingston. "Kay... Kay Sabrina."Tumingin si Kingston kay Yasmine nang may malupit na ekspresyon, "Ang bag na ito ay gawa sa maliliit na pattern ng leather mula sa tiyan ng dalawang batang buwaya. Ang isa sa gumawa ng bag ay mula
Ang panga ng lahat ay nalaglag sa nalaman. Lalo na si Emma. Nababaliw niyang tiningnan sina Sabrina at Sebastian. Ang grupo ng kababaihan sa likod ni Emma ay takot na takot na nangangatog na ang kanilang mga paa. Karamihan sa kanila ay gusto anng tumakas. Wala ni isa ang naglakas loob na magsalita. Tiningnan nila ng maigi si Yasmine na nakaluhod sa harap ni Sabrina sa awa na parang zombie. Ang ekspresyon ni Sabrina ay malamig, "Pasensya ka na, maling tao ang pinagtanungan mo."Nandiri rin siya habang tinitingnan ang taong nakayakap sa kanyang mga paa. Gusto niyang bawiin agad ang kanyang paa, pero ang hawak ni Yasmine ay sobrang higpit, at hindi niya kaya. Sa kabutihang palad, agad na umapekto si Sebastian at hinawakan ang baywang ni Sabrina gamit ang parehong mga braso, dala-dala siya at pinayagan siyang makatakas mula kay Yasmine. "Dalawang araw lang ang nakalipas. Paano ka naging ganito kagaan?" Tanong ni Sebastian. Walang sinabi si Sabrina. Marahas na nagmura si
Ano ulit ang tawag nila kay Sabrina kanina?Malandi?Walang hiya?Kabit?Kasuklam-suklam?Tinawag nila ang lahat ng uri ng mga bagay. Ang ilang mga kababaihan ay hindi makatatag sa kanilang mga binti at kailangang suportahan ang kanilang mga sarili sa sofa. Ang ilan sa kanila ay gumuho na sa lupa. Ang may pinakamatapang na reaksyon ay kay Linda. Si Linda ay hindi marangal na ginang. Una siya sa nanggugulo kay Sabrina kumpara sa mga maharlikang babae rito. Bukod dito, tatlong araw na ang nakalilipas, tinamaan ni Linda si Sabrina ng sapatos. Naunawaan ni Linda ang kanyang kapalaran sa sandaling iyon. Natakot siya ng sobra. "Kingston!" Biglang sumigaw si Sebastian. "Batang puno, andito ako!""Kaladkarin ang babaeng ito sa sahig!" Sabi ni Sebastian. "Opo, batang puno!" Pagkatapos non, kinaladkad ni Kingston ang ulo ni Linda at pinagalitan siya, "Tigilan mo ang pag-arte, tumayo ka!"Napilitang tumayo si Linda at kinaladkad sa harap ni Sebastian. "Patawad... Patawad,
"Wag...Wag mo ako hayaang mamatay, wag!" Natakot si Linda at muntik pa siyang maihi sa salwal niya.Wala na siya masyadong pakialam at dali dali siyang lumuhod at yumuko sa harap ni Sabrina, "Mrs. Ford, nagpakita ka nga ng awa sa babaeng yun na nagnakaw ng bag mo. Bakit hindi mo ako kinakaawaan ngayon? Kahit kailan hindi naman tayo nagkasamaan ng loob sa isa't isa, Mrs. Ford. Mrs. Ford, isa kang mabuting tao, at tinulungan mo rin talaga ako na malutas ang pagkakamali ko sa trabaho. Sinigurado mo pa nga hindi ako magbabayad ng ilang daang libo.""Bakit ayaw mo akong palampasin ngayon?""Tama ka dyan!" Ngumiti nang malamig si Nigel, "Nakilala mo siya bilang isang mabuting tao na may malambot na puso. Alam mo na hindi kayo nagkasamaan ng loob, pero palagi mo pa rin siyang pinapahiya at sinasaktan. Hinampas mo ang mukha niya ng matigas na sapatos. Linda, ideya mo ang lahat ng yun!""Sabrina, hindi mo siya dapat palampasin!" Sa gilid niya, nagsalita rin si Marcus.Mga luha ng kawalan n
Bukod pa dito, pinalampas na ni Sebastian si Aire ng isang beses. Ininsulto ni Aire ang asawa niya, pero ayaw ni Sebastian na bawian siya ng buhay at pinarusahan na lang siya sa pag-inom ng 90 na baso ng alak at pinilit siyang magretiro sa movie industry.Bakit ba kasi siya gumawa ng walang katuturan?Kahit kailan ay hindi niya nagawang lunukin ang pagkatalo niya. Pakiramdam niya lagi ay mas mababa sa kanya si Sabrina at dapat lang kanyang tapak tapakan sa ilalim ng mga paa ni Aire.Hindi niya alam na si Sabrina ang babaeng hindi kinakalaban ang kahit sino at namumuhay lang ng simple at disenteng buhay.Hindi siya mas mababa kay Aire. Hindi lang talaga gusto ni Sabrina ang magyabang at makipag-away sa kahit sino.Aire!Kailangan niyang tanggapin nang mag-isa ang mga kapalit ng mga ginawa niya.Hindi man lang tiningnan ni Sebastian si Aire at hinila na lang nito si Sabrina, nilagay ang kamay niya sa ilalim ng ilong ni Sabrina.Tinatakpan niya ang pagpasok ng amoy para kay Sabrin
Hinila si Aire palabas na parang patay na baboy.Ang mga tao sa banquet hall ay hindi na mailarawan bilang mga takot.Lahat sila ay may makapal na amoy ng kamatayan, mapa lalaki man o mga babae.Alam ng lahat na sa tuwing gagawa ng aksyon si Sebastian, hindi siya kailanman nakikipaglokohan.Tumingin si Sebastian sa apat na lalaki na nasa likod ni Sabrina.Sila Nigel, Marcus, Ryan and Daniel.Ang apat na lalaki ay hindi natatakot na napapaihi sila sa salwal nila, di katulad ng ibang mga babae.Ang mukha ni Nigel ay napaka kalmado lang. Nang tumingin si Sebastian sa kanila, nakapagsalita pa nga si Nigel, "Pinsan, nasayo na kung gusto mo akong patayin. Kapag tinadtad mo ako at tinapon sa septic pool, wala akong masasabi na kahit ano tungkol dun.""Ang mama ko ay tita mo. Pwede mo bang isaalang-alang na ang mga magulang ko ay walang kinalaman sa problemang pampamilya ng Ford family at wag na silang idamay? Sa kabila ng lahat, ang mama ko ay tita mo pa rin.""Tapos ka na ba?" Sabi
"Naintindihan ko." Kalmadong sinabi ni Sabrina. "Patayin mo na ako kasama nila."Walang nasabi si Sebastian.Ngumiti nang bahagya si Sabrina, "hindi ako nagbibiro, at hindi rin naman ako nag-iinarte. Ayaw ko na ulit maranasan ang ganitong klaseng gulo. Pinag-isipan ko na ang lahat. Pwede bang patayin mo na rin ako, para sa kapakanan ng anak natin? Kahit anong paraan ang gamitin mo, kahit gaano pa yan kasakit o kahit gaano kahirap, ayos lang sa akin. Ayoko nang maranasan na palibutan at atikihin ng ganun sa pangatlong pagkakataon."Ang eksena ay lalo pang nagpahirap sa kanya at mas malala pa sa pagkamatay.Pakiramdam niya ay para siyang sinaunang alipin, na nakatayo sa bulwagan ng bayan at gustong piliin ng lahat. Pero, siya yung taong hindi pinili, wala kahit sino ang may gusto sa kanya. At dahil walang may gusto sa kanya, ang may-ari ay lagi na lang siyang iniinsulto at pinagagalitan."Sabrina! Hindi mo 'to dapat gawin!" Sumigaw si Marcus.Agad din namang sinabi ni Ryan, "Uncle