Nakahiga si Sabrina sa mga bisig ni Sebastian at hindi gumagalaw. Tahimik siyang nakikinig sa kanya habang nakikipag-usap ito sa kausap sa telepono.

‘Alam ko. Mag-aayos ako ng oras para dalhin siya para masubukan ito.’

‘Kung magkakaroon ng anumang magagandang rubi sa hinaharap, panatilihin din ito.’

‘Napakanipis ng mga daliri niya. Dadalhin ko siya para ayusin ang sukat, at makikita natin.’

Ang lahat ng mga palitan na ginawa sa telepono ay tungkol sa "kaniya".

Sino kaya ang "siya"?

Siya kaya, Sabrina?

Isang pag-iisip ang lumipas, at hindi napigilan ni Sabrina at natawa sa sarili. 'Nag-o-overthink ka.'

Ibinaba ng lalaki ang telepono at ibinalik ito sa ibabaw ng bedside table. Ibinaba niya ang ulo niya at tinignan ang babaeng nasa braso niya. Ang makinis ngunit gulo-gulong buhok ng babae ay kumalat sa kanyang dibdib, na lalong nagpaliit sa kanyang mukha na kasinglaki ng palad hanggang sa halos hindi na ito makita.

Mariin niyang ipinikit ang kanyang mga mata, at bahagyang kumislo