Samantala, nagtuloy lang sa pagtakbo nang matulin ang sasakyan at hindi na ito makontrol.

Hinahampas na ni Sabrina ang braso ni Sebastian habang umiiyak at sumisigaw. Si Sebastian naman ay hindi nag-panic. Hinawakan niya lang ng mahigpit si Sabrina gamit ang isang kamay bago niya hinawakan ang manibela gamit ang isa pang kamay. Bumulong ang manipis niyang mga labi sa tenga ni Sabrina, “Wag kang matakot, wag kang mag-alala, nandito ako. Alisin mo na yung paa mo.”

Nang marinig niya ito, nagsimula nang kumalma si Sabrina.

Nung una, hindi niya man lang maidilat ang mga mata niya. Habang dahan dahan na pinatigil ni Sebastian ang kotse, nagkaroon siya ng tapang na iangat ang ulo niya at silipin kung ano ang nangyayari. Nang maramdaman ni Sebastian na hindi na naman ito mapakali, niyakap niya ulit ito nang mahigpit at inalalayan ang manibela gamit ang isang kamay galing sa kabilang upuan.

Nung oras na yun, sobrang bilis ng kabog sa puso ni Sabrina at hindi niya na nga rin marinig ang sari