Ni hindi lumingon si Sabrina, at hinugasan na lamang ang mga kamay nang mahinahon.

‘Girl!’ Ang malamig na tono ni Aire ay may isang aura na hindi pinapayagan ang anumang pagtanggi. ‘Nabalian ako sa paa . Tulungan mo akong bitbitin ang aking sapatos, naririnig mo ba ako?’

Hinugasan ni Sabrina ang pawis mula sa kanyang mga palad at tumalikod upang tignan si Aire. Ang babae ay maganda, mayroon siyang isang mayabang na tingin sa kanya.

Sa paghahambing, si Sabrina ay mukhang naiinip at walang pakialam, ang kanyang tono ay higit na walang interes. ‘Excuse me.’

Itinapon ni Aire ang kanyang mahaba, kulot na buhok sa likod, pinupungay ang kanyang dibdib habang hinaharangan niya ang daan ni Sabrina. ‘Hostess girl ka lang, bakit hindi mo alam ang lugar mo? Ang kakayahang hawakan ang aking sapatos ay isang karangalan para sa iyo! Alam mo ang sarili mo na dinala ka lang dito para uminom kasama si Sebastian! Dapat mong malaman na pahirapan ka ni Sebastian hanggang sa mamatay isang araw. Kung haw