Sumigaw si Sabrina sa sobrang walang magawang pamamaraan. ‘Hindi ako ... hindi tatakas. Hindi na ako tatakas pa.’

Ngumisi ang lalaki at saka dahan dahang ibinaba ang ulo at hinalikan.

Ang mga bagay na sumunod ay nangyari nang lohikal at inaasahan kung paano ito dapat. Ito rin ang resulta na hinanap niya ng anim na taon.

Lalo pa't ang pagtatapos para sa kawalan ng laman niya sa pag-iisip at pisikal sa nakaraang anim na taon.

Maya maya, tumabi si Sabrina sa braso ni Sebastian at nakatulog. Gayunpaman, kahit na natutulog, mayroon pa rin siyang transparent at walang magawa na luha na nakasabit sa kanyang mga mata.

Ang lalaki ay umupo kasama siya sa mga braso. Matapos niyang palayanin ang malilinaw na mga patak ng tubig sa kanyang katawan, simpleng kinuha niya ang isang malaking twalya sa paliguan sa banyo na walang kabuluhan at ibinalot ang pareho sa kanila. Dinala siya nito palabas.

Mahimbing siyang natutulog, at dahil sa kakulangan ng suporta, hindi niya namalayang ibinalot ang kan