Noong oras na yun, takot na takot si Lily.

“A….” Ayaw pa ring mamatay ni Lily. Oo, tumanda na siya ng sobra, walang pamilya at hindi sigurado ang kinabukasan, pero ayaw niya pa ring mamatay.

Siguro ganun talaga ang tao minsan? Kapag mas malapit na sa kamatayan, mas himihigpit ang kapit sa buhay. Kahit na isa lang siyang street vendor na kumikita lang ng sapat para makabili ng isang tinapay na ilalaman niya sa kanyang tiyan. Gusto niya pa rng mabuhay. Hindi niya man masabing masaya siya pero gumagaan ang pakiramdam niya kaag nakakakilala siya ng mga tao na may iba’t-ibang kwento sa buhay.

Kung mamatay siya ngayon, sayang naman kung puro kadiliman lang ang nakita niya sa buhay… Parang… sobrang nakakatakot at lungkot naman nun kaya kahit na street vendor lang siya, gusto niyang kumapit.

Niyakap ni Lily ang dalawang binti ni Isadora at nagmakaawa, “Isadora, na..nakalimutan mo na ba? Magka..magkakilala na tayo noon?”

"Talaga?" Tanong ni Isadora.

“Oo, oo… Siguro nakalimutan mo na a