Nabigla si Kingston. Pagkatapos, siya ay nanalangin. "Master Sebastian, Master Sebastian, sa pagka't matapat akong naglingkod sa iyo ng mahigit sa sampung taon, pwede ba... pwede ba... Ako... Ako'y babaliin ang mga binti niya ngayon, babaliin ko ang mga binti niya. Pwede ba... pwede ba ipagkaloob mo... ang buhay ng aking pinsan? Nakikiusap ako, pakiusap, Master Sebastian."

Ang pagsasalita ni Kingston ay hindi malinaw at ang tono niya ay puno ng takot at pag-aalala. Lahat ng naroroon ay naririnig ang takot, kawalan ng pag-asa, at ang kanyang pagpapakumbaba sa kanyang mga salita.

Nagluha si Yvonne. "Kingston…"

"Tumahimik ka!" Biglang sinigawan ni Kingston si Yvonne. "Sinabi ko na sa'yo na huwag kang makipag-sama kay Ruth! Hindi ka nakinig. Hindi mo talaga pinakinggan. Yvonne, ano bang gusto mong sabihin ko? Libing ito ng lolo ni Master Sebastian! Napakaseryosong bagay ito! Pero pumunta ka rito para makipag-away at makipagtalo! Lumuhod ka at humingi ng paumanhin kay Master Sebastian!"