Si Aino ay parang isang matino na nakakatanda na. Hindi maiwasan ni Sebastian na mapigil ang pag-iyak nang makita ang kanyang anak na napaka-sensible.

"Sebastian," tumayo si Alex at tumingin kay Sebastian. "Alam kong gaano mo kamuhay ang mga tao sa Ford Residence. Alam ko rin na ayaw mong dumalo sa libing ng iyong lolo. Subalit, Sebastian, sinasabi ko sa'yo na baka ito'y isang pagkakataon din."

Biglang umilaw ang mga mata ni Sebastian. Tiningnan niya si Alex at isinadyang magpatuloy ito.

Sa puntong iyon, si Alex ang pinaka-kalmado sa bahay ni Sebastian. "Pumanaw na ang iyong lolo kaya't iba't ibang tao ang darating kapag dumating ang oras. Malamang, abala ka rin. Mag-iisip sila na hindi ka gaanong nagmamasid. Kapag naisip nila na hindi tayo ganong alerto, iisipin nilang may pagkakataon sila paa magsamantala. Kapag dumating na ang oras, hindi natin namamalayan na…"

"Nakuha ko!" Agad na naintindihan ni Sebastian ang sinabi ni Alex. Sabay sabi nang malamig at seryoso, "Ako na ang baha