Jane ngumiti kay Sabrina. “Mahirap mong patawanin, pero malambot ang puso mo.”

Dumating na si Sabrina sa harap ni Jane, at medyo naawa siya kay Jane habang tinitingnan ito. “Jane, ang putla mo at parang pumayat ang mukha mo.”

Tumango si Jane. “Swerte ako at hindi pa oras ko.”

“Jane, kailangan mong mabuhay!” sabi ni Sabrina habang kinakagat ang ngipin.

Tumango ulit si Jane. “Oo, kailangan kong mabuhay! At hindi lang basta mabuhay, kailangan kong maging matibay. Dapat maging katulad mo ako, at protektahan ang anak ko habang buhay. Hindi lang yon, kailangan ko rin ipagtanggol ang aking kasal,” sabi ni Jane, at saka tiningnan si Alex na hawak ang bata.

“Mister Poole,” tawag ni Sabrina. Hindi niya inaasahan na magiging natural si Mister Poole sa pag-aalaga ng bata. Parang ganap na ama siya sa oras na iyon. Bagong pakain lang niya sa bata, at binuburp na ito. Ang galing pa niya sa pagpapa-burp sa bata. Pagkalipas ng ilang minuto, naburp na ang bata. Saka lang siya nakahinga ng maluwag a