"Oh, sige, kami... Aalis na kami ngayon din!"

Nagtulungang tumayo sina Jane at Noah at nang humakbang paalis ang dalawa, biglang huminto si Jane at sinabing, "Teka."

"Anong mali?" tanong ni Noah.

"Pagkain. Ang pagkain natin. Ang pagkain na ibinigay sa atin ng may- ari, Noah. Hindi ko magagawa ang trabahong ito dahil hinihiling tayo ni Master Alex na umalis sa lungsod na ito. Kailangan nating kumain bago tayo umalis, pagkain ko..."

Noon lang sa wakas ay naalala ni Jane ang pagkain sa kanyang pouch. Napalingon siya bigla at tinitigan ang mga natira niyang itinapon sa lupa. Ang pagkain sa lagayan ay likido at natapon sa buong lupa, na walang gaanong naiwan sa loob ng lagayan. Gayunpaman, hindi napigilan ni Jane ang sarili na itapon ito. Makalipas ang pitong taon sa tabi ni Alex, nakalimutan na niya kung gaano kahirap ang buhay, pero noong makulong siya ng asawa, tatlong buong araw na siyang nagutom, at kahit ang alagang pagkain ay mala-langit na ang lasa noon. Nang tumakbo siya kasama