Gayunpaman, ngayon na naisip niya ito, talagang baliw na baliw siya kahapon. Hindi pa niya nilinaw ang bagay na ito at umuwi na lang siya dahil naguluhan ito. Kahit gaano pa siya gulong gulo, lumayo lang siya. Sabagay, hindi katulad niya, hinding hindi niya kayang kalmutin o saktan ito.

Nakatulog siya nang maayos. Wala siyang ideya kung anong oras tumayo si Sebastian at umalis sa bahay kasama si Aino. Masarap ang tulog niya. Walang bisitang dumating upang abalahin siya sa agahan.

Nang ilabas ni Sebastian si Aino sa umaga, sinabi niya kay Tiya Lewis bago siya umalis sa bahay, “ Hayaang matulog si Sabrina. Hindi siya makatulog ng maayos kagabi. Hindi pa naman siya late para mag umagahan. ”

Samakatuwid, hindi nagising si Tiya Lewis. Si Sabrina ay nagising sa pamamagitan ng isang tawag sa telepono. Kinuha niya ito at tumingin. Si Sebastian ay tumatawag. Pagkatapos ay hinampas niya ang kanyang ilong at sinagot ang tawag na may isang tamad at labas sa ilong na tono. “ Sebastian ... ”