Sa kanyang linya, si Sebastian ay kalmado, na para bang buong hapon siyang nakaupo sa kanyang opisina. "Sabrina, nasaan ka?"

Sumagot si Sabrina ng parang robot, "Sinundo si Aino."

"Baka gabi na ako umuwi. Diretso ka na sa bahay pagkatapos mong sunduin si Aino. Huwag niyo na ako antayin para maghapunan,” patuloy ni Sebastian.

“Sige.” Sinubukan ni Sabrina ang kanyang makakaya na pigilan ang kanyang mga hikbi, para maging mahinahon ang kanyang boses.

Ngunit, sa kabilang dulo, masasabi ni Sebastian na palayo ng palayo ang kanyang boses. Parang ihip ng hangin, malapit nang ihip, malayo, malayo.

Sebastian: “…”

Pagkatapos ng isang pagtigil, nagtanong siya, “May…may nangyari ba sa iyo?”

Hindi rin itinago ni Sabrina ang katotohanan, sa pagsasabing, “Oo!” Pagkatapos ay nagpatuloy siya. "Mag-uusap tayo pag-uwi mo mamayang gabi. Kung wala nang iba, Ibababa ko na. Alam mo namang hindi ako magaling magmaneho. Bye.”

Dahil doon, mabilis niyang tinapos ang tawag, nang walang pag-aalinlangan. Ma