Masungit ang tono ni Jennie, na parang sinisiraan siya at tinatanong,ngunit ang pagkainis niya ang umaangat.

Katulad ng kung paano 30 taon na ang nakalipas, hindi niya nagustuhan ang batang babae na halos walang suot na damit na nakatayo sa harap ng tirahan ng pamilya Shaw na parang pulubi.

“Nagtaka lang ako kung anong nangyari sa aking tito, bakit bigla na lang siyang nagalit? Ang nangyari kasi, kahit na lumipas ang maraming taon, nananatili ka pa rin sa paligid namin!"

Walang sinabi si Gloria. “…”

“Ikaw... Bakit napakawalanghiya mo! Totoong mabaho ang isda simula ulo! Ano nga ulit yung kasabihani? Na ang mga anak ay perpektong salamin ng kanilang mga magulang? Pareho kayo ng nanay mo!"

Napatulala si Gloria sa mga sumpang ginawa ni Jennie. Simula ng siya ay isang batang babae, siya ay halos hindi nakipagtalo sa iba; nakasanayan na niyang maging tapat at prangka. Kaya naman, nang makilala niya si Jennie na sanay sa pagiging mataas at maraming hinihiling, walang awang natalo si Glo