Sa puntong ito ng istorya niya, ang mga luha ay tumulo sa pisngi niya nang may malalaking patak. Ang boses niya ay paos, tulad ng isang lumang orasan na matagal nang gumagana.

Tumingin siya kay Lincoln, na mukhang natalo at parang isang malamya at mahinang tao sa gilid. Nanatili siyang kalmado at tinanong si Lincoln nang malamig, "Lincoln Lynn, pagkatapos ng maraming taon, ang anak ko ay halos tatlumpung taong gulang na. Gusto ko lang malaman, bakit galit na galit ka sa kanya?"

Walang nasabi is Lincoln. "..."

Sa oras na ito, masasabi ba niyang pinagsisihan niya ang kanyang ginawa?

Nung nakilala niya si Amelia dati, ito ay dahil lang mukha siyang maganda. Siya ay praktikal at may kakayahan din, at ang pinaka importante sa lahat ay tahimik siya, matapat, at ginagawa niya nang maayos ang trabaho niya. Alam niya ang kaya niyang gawin at gayundin ang hindi niya kayang gawin.

Higit sa lahat, si Lincoln ay isa ring banyaga. Nagkaroon siya ng masalimuot na kabataan, kaya nung oras na yun,