Nilapitan ni Marcus ang madungis na babae nang tinawag niya itong tita. Nanigas ang babae at binaling ang maulap niyang mga mata kay Marcus. Dumaloy ang mga luha sa kanyang pisngi, pinapalis ang dumi habang dumadaloy ang mga ito. Sa isang namamaos na boses, tanong niya, "Batang lalaki, anong... tinawag mo sa akin ngayon lang?"

Umabante si Marcus at hinawakan ang mga kamay ng babae sa tuwa. "Tita, ikaw ang tita ko, 'di ba? HIndi ka anak ng step-mother ko, pero ng lola ko talaga. Tita kita sa dugo."

Hindi maayos ang pagsasalita niya sa galit na estado. "Pero tita, pinalaki ka ng step-grandmother ko. Napilitan kayong dalawa na lumayo mula sa Shaw residence at nanirahan sa maliit na bahay. Sa taon na mag-eighteen ka, sinabi ng step-grandmother ko sa lolo ko na ikaw talaga ang anak ni lola. Ang step-grandmother ko, nakakabilib siya sa dami ng kanyang talento. Tinatago ko pa rin ang mga guhit niya hanggang ngayon..." inaral ni Marcus ang ekspresyon ng tita niya, pero halos buong mukha niya