“Bakit nakapatay ang phone niya?” mahinang bulong ni Avery sa kanyang sarili tapos ay lumabas siya sa bahay.

“Lalabas ka, Avery?” Nang nakita siya ng nanny na gumalaw, mabilis niyang sinundan si Avery.

“Sabi ni Tammy pupunta siya pero wala pa rin siya rito. Kahit may traffic, nandito na dapat siya ngayon.” Lumabas si Avery sa front gate at luminga sa paligid.

Pinagaan ng nanny ang nararamdaman niya at sabi, “Siguro umalis siya para bumili ng mga regalo! Lagi siyang nagdadala ng iba’t ibang uri ng mga regalo sa tuwing pumupunta siya.”

Ang magaan na salita ng nanny ang medyo nagpaluwag sa damdamin ni Avery.

“Mahangin dito, Avery. Pumasok na tayo sa loob!” Nag-aalala ang nanny na makakuha ng sakit si Avery. “Espesyal na sinabi sa akin ni Mr. Elliot na alagaan kang mabuti at huwag kang hayaan magkasakit.”

“Sa bahay na ako namamalagi ngayon. Para akong isang bulaklak sa greenhouse. Madali ako magkakasakit sa ganoong paraan.”

“Hindi ka dapat dito sa labas dahil mahangin!” Tinulun