Naglakad si Elliot papasok sa sala at hinintay niya si Avery na sumunod.

“Ano pa bang gusto mong pag usapan?” Dumiretso si Avery sa hagdanan dahil gusto na sana niyang umakyat para matulog.

“Matutulog ka ba?” Pinagmasdan ni Elliot si Avery. Sobrang payat nito.

“Oo. Pero sige mag usap nalang tayo kasi gusto mo diba?”

Nakatayo lang si Avery sa hagdanan. Gustong gusto niya ng umiwas kay Elliot dahil sa tuwing naamoy niya ito, sobrang dami niyang naalala… mga alaalang habang buhay na nakatanim sa puso niya, pero ganunpaman, pakiramdam niya ay sobrang lupit sakanila ng tadhana na pinipilit silang paglayuin.

“Matulog ka na!” Umuwi si Elliot sa sofa. “Aalis na rin ako maya-maya.”

“Oh…” Hindi na nakipagtalo si Avery at umakyat na siya.

Nang makaakyat na si Avery, tumayo si Elliot. Doon niya lang napagtanto kung gaano siya naging maka sarili. Kahit kailan, hindi niya manlang sinubukang intindihin si Avery at kung ano ba talagang gusto nito. Ang buong akala niya ay naibigay niya na a