Sumakit agad ang ulo ni Avery nang maisip niya ito.Hindi tatahakin ng kanyang mga anak ang landas na itinakda niya para sa kanila, at dahil huli na silang ikinasal ni Elliot, hindi rin niya maaaring hilingin kay Hayden na magpakasal nang maaga.Alam niya na walang sinuman sa kanyang mga anak ang magpapasya sa mas mababa, at ang pag- aasawa ay tila hindi mahalaga kung hindi nila mahahanap ang isa." Hindi yata kailangan ni Hayden ng psychiatrist. Parang normal lang siya sa akin. Ganoon din si Elliot dati, 'di ba? Ang trabaho ay nangangahulugan ng lahat kasi hindi pa siya nakakahanap ng taong gusto niya! Kapag nahanap na niya 'yung taong iyon, baka mag- transform siya sa isang tuta gaya ng ginawa ni Elliot..."Halos mapasuka si Avery nang marinig ang salitang 'tuta'."Avery, sa tingin mo ba magiging mabuting biyenan ka?" tanong ni Tammy.Hindi isinasaalang- alang ni Avery ang tanong na ito noong nakaraan dahil hindi kailanman nagpakita si Hayden ng anumang interes sa mga romantiko
"kita ko nga! Hayden, ano sa tingin mo?" Nilingon ni Robert si Hayden." Sa tingin ko, kailangang mabaliw ang kapatid mo para makabili ng ganitong lugar."Parehong hindi nakaimik sina Robert at Layla." Sa tingin ko ito ay isang magandang lugar ! Bakit mo iisipin na siya ay baliw?" naguguluhang tanong ni Ivy. "Maraming natural na liwanag, at tamang floor ang pinili niya. Hindi naman ito masyadong mataas, at mae-enjoy mo pa rin ang view. Higit sa lahat, makikita mo ang opisina ni Layla mula sa balkonahe." Ipinagpatuloy ni Ivy ang paglista ng lahat ng mga bagay na nagustuhan niya sa apartment.Sinulyapan ni Elliot si Ivy na may maamong mukha, at tuluyang natahimik si Hayden.Napangiti si Avery. "Ang tatay mo at kapatid mo ay hindi pa nakatira sa isang lugar na ganito kalaki, kaya hindi nila ito gusto. Kahit kailan ay hindi sila nagdusa sa buhay nila. Mapili lang sila.""Pero apartment ito ni Layla. Ang mahalaga ay kung magustuhan niya ito!" Bulong ni Ivy."Tama, Ivy! Lilipat na ak
"Ilang taon na akong nakapunta sa Edelweiss," sabi ni Layla.Agad namang nagpanting ang tenga ni Ivy. "Layla, masaya ba iyon? Anong itsura ng Edelweiss?""Nandoon din ako para makita ang aurora, pero hindi ako ganoon kaswerte. Hindi ko sila makita," sabi ni Layla, "Pumunta lang ako sa pinakahilagang lungsod nito. Pumunta ako doon para lang makita ang aurora. Noong gabi na Umalis ako, lumitaw ang aurora. Galit na galit ako."Hindi mapigilan ni Ivy ang mapangiti."Wala akong gaanong impression sa Edelweiss, dahil hindi ako masyadong nagtagal doon. Nakabiyahe na ako sa maraming bansa dati. Basically, bihira akong magkaroon ng kahit anong sitwasyon na hindi ako maka- adapt sa lugar. sa kasamaang palad, that Noong nagpunta ako sa Edelweiss, nagkaroon ako ng mataas na lagnat na halos apatnapung degree. Halos hindi ako makakain ng kahit ano." Naisip ni Layla ang pagtatagpong iyon at nakaramdam pa rin siya ng panginginig sa kanyang likuran.Siya ay nasa mabuting kalusugan mula sa murang e
"Bihira na kasi kayong magkita mamaya eh."Tumingin si Ivy sa kanyang mga magulang na nagtatalo, nagsalita siya sa tamang oras, "Daddy, Sa tingin ko napakabait mo. Kung ayaw mong magdusa, edi huwag! Ganito ang paraan! Lahat ng tao may tao. na gusto at ayaw nila. Hindi kita aayawan dahil lang sa ayaw mo kay Uncle Mike."" Hindi ko gusto si Uncle Mike. Kung hindi ko talaga siya gusto, bakit ko siya hahayaang mapalapit sa inyong lahat? Maraming taon na ang nakalipas, sobrang close siya sa nanay mo, kaya may oras na gusto mo siya, pero sa bandang huli, bihira ko na siyang awayin," paliwanag ni Elliot kay Ivy."Daddy, kahit hindi mo ipaliwanag sa akin, gusto pa rin kita," pinalunok ni Ivy si Elliot kung ano man ang gusto niyang susunod na sabihin.Namula siya na medyo nakakahiya.Napakadirekta ni Ivy sa paglalahad ng kanyang nararamdaman. Medyo natigilan siya nito, ngunit lihim siyang natuwa." Tingnan mo, sinabi ko sa iyo. Hindi ka hahamakin ng anak mo. Ang bawat tao'y may ilang mga
Kinuha niya ang kanyang kutsara, sumandok ng isang tipak ng karne, at kumagat. Agad siyang nabulunan sa palabok.Inihagis niya ang kutsara at nagmamadaling nagsalin ng isang basong tubig."Bakit ba ang maanghang nito? Masyado ba akong naglagay ng paminta?" bulong niya sa sarili.Tamang- tama ang amoy ng nilagang, ngunit ito ay masyadong maanghang para sa gusto ni Layla.Sanay na siya sa mas magaan na lasa ng mga pagkain sa bahay, at kahit na paminsan- minsan ay kumakain siya sa labas kasama ang kanyang mga kaibigan, natitiis lang niya ang pagkain na medyo maanghang.Pagkatapos niyang uminom ng tubig, umupo ulit siya sa upuan niya at nag- isip ng mga paraan para maalis ang pampalasa. Sa wakas, naglagay siya ng isang mangkok ng tubig sa tabi niya at nilubog ang karne sa tubig upang hugasan ang ilan sa mga pampalasa, upang hindi siya mabulunan muli, bago muling kumagat.Maya maya lang ay nag ring ang phone niya.Ito ay isang video call mula kay Avery, at agad naman itong sinagot ni
sagot agad ni Ivy. [Magbawas ka sa susunod, Layla. Kailangan mong maging maingat sa bahagi. Kung magluluto ka ng mas maliit na bahagi, hindi ito nakakapagod.][Bukas na lang daw ako oorder ng pagkain.] Sagot ni Layla.sagot ni Ivy na may kasamang emoji na tumatawa.[Kanina lang ako tinawagan ng video ni mama at nakaramdam na ako ng pangungulila . Gusto ko nang umuwi! Pero hindi ko kaya! Nakabili na ako ng apartment, at hindi na lang ako makakauwi!] Layla typed.[Layla, manood ka na lang ng sine or something. Masasanay ka rin.][Oo, mas independent ka kaysa sa akin. Aalis ka ba bukas?][Oo, aalis ang eroplano ko bukas ng umaga. Kailangan kong matulog ng mas maaga kaysa sa karaniwan ngayong gabi.][Magpahinga ka muna! Tandaan na ipaalam sa akin kapag nakarating ka na sa Edelweiss.][Syempre!]Saglit na nahiga si Layla sa sopa bago kinaladkad ang kanyang mga paa sa banyo para maligo, buong balak na sundin ang payo ng kanyang kapatid at manood ng sine mamaya.Alas onse, nang si L
Hindi pa siya napahiya nang ganito sa buhay niya. Nang gabing iyon ay ipinagyayabang niya sa kanyang pamilya ang kanyang pagluluto, at sa sandaling iyon, nagpapasalamat siya na hindi niya sinabi sa sinuman sa kanyang mga kaibigan ang tungkol sa kanyang unang pagtatangka sa pagluluto, ngunit kung sinabi niya sa kanila, hindi niya kailanman aaminin. ang food poisoning na bahagi ng kanyang pagsisikap sa pagluluto."Nasaan ka ngayon?" Nagmamadaling tanong ni Eric na hindi maintindihan kung paanong hindi alam ng kanyang pamilya ang estado ni Layla kung nakatira siya sa kanila."umalis na ako..." Bulong ni Layla bago bumuntong hininga."ibigay mo sa akin ang lokasyon. Magdadala ako kaagad ng doktor." Nang marinig niya ang pagbuga niya sa telepono, agad na lumabas ng kwarto si Eric.Ibinaba ni Layla ang tawag at ipinadala sa kanya ang lokasyon ng kanyang apartment. Ang tanging naiisip niya ay kailangan niyang gumaling sa lalong madaling panahon; nangako siya sa kanyang ama na uuwi siya ng
Napabuntong- hininga si Eric bilang pagbibitiw. Hindi niya sinisikap na i- lecture siya at umaasa lamang siya na unahin niya ang kanyang kalusugan. Gayunpaman, naunawaan niya na wala siya sa mood para sa isang lecture dahil masama ang pakiramdam niya.Kinuha niya sa kanya ang basong walang laman at inilapag sa nightstand.Bumalik ang doktor na bitbit ang IV bag, at nang mapagtanto ni Eric na walang anumang bagay sa silid na maaaring gamitin upang isabit ang IV bag, lumabas siya ng kanyang silid upang tingnan kung mayroong anumang bagay sa paligid ng kanyang apartment na maaaring magamit. Sa kasamaang palad, wala siyang mahanap na angkop."Mr. Santos, bakit hindi mo hawak ang IV bag? Babalik ako sa ospital at magpapa- IV stand," sabi ng doktor.Agad namang tinanggap ni Eric ang IV bag mula sa doktor at tumango.Nakahiga si Layla sa kama na nakadilat ang mga mata, hindi makatulog."Pakiramdam ko patuloy lang akong ginugulo," naisip niya sa sarili."Doc, magsusuka na naman ba siya?