Parang ayaw silang kilalanin ni Irene.

Biglang hindi alam nina Elliot at Avery ang gagawin.

Hindi na tatlong taong gulang na bata si Irene. Hindi siya madaling maaliw.

Siya ay may sariling isip sa edad na iyon, at hindi niya kailangang umasa sa sinuman para mabuhay. Mas mature siya kaysa sa mga babaeng kasing edad niya. Alam din niya kung paano mabuhay sa lipunan.

Samakatuwid, hindi pera ang pinakamahalagang bagay kay Irene. Anuman ang katayuan nina Avery at Elliot sa lipunan, sila ay walang halaga sa kanya.

"Tito Elliot, Tita Avery, dapat ay umuwi na kayo! Kakausapin ko siya." Nakita ni Rose kung gaano sila natulala. Nalungkot siya para sa kanila, at nakaramdam siya ng problema. "Kakausapin din siya ng magulang ko."

Si Avery ang unang nagising dito.

"Oo. Rose, kailangan sabihin mo agad sa akin kapag gusto na ni Irene umalis. Makikipagkita kami sa kanya kahit anong mangyari," ani Avery.

"Sige."

Kinaladkad ni Avery si Elliot palayo sa mansyon ng Brook.

Agad na bumalik si Rose