Nag-alinlangan si Avery.

Si Elliot ay isang mapagmataas na tao. Kung malalaman ito ng publiko, tiyak na siya ang magiging paksa ng usapan at tsismis.

Siya ay karaniwang pinananatiling isang mababang profile. Hindi niya gugustuhin na maging publiko ang ganitong bagay.

"Miss Tate, pag-isipan mong mabuti. Kakausapin ko ang ibang miyembro ng comittee tungkol sa bagay na ito. Tignan natin kung may mas magandang solusyon. Maaari mo ba kaming bigyan pa ng kaunting oras, pakiusap?" Napansin ng pinuno ng komite ang kanyang pag-aalinlangan. Agad siyang nag-alok ng daan palabas.

"Okay, sana pag-isipan ninyong lahat ito ng mabuti." Ilang sandali lang ang pag-aalinlangan ni Avery, ngunit hindi niya binago ang kanyang paninindigan. "Kung hindi mo babaguhin ang sagot mo noon, kahit anong pananakot ang gamitin mo, maging reputasyon ng guro ko o kay Elliot, hindi ako matatakot."

"Okay. Naiintindihan ko."

Pagkatapos ng tawag, bumalik si Avery sa ward, nalaman lamang na nawala si Elliot.

"Elliot!"