" Natatapos ang klase ko sa alas otso. Mom, kung masama ang pakiramdam mo, tatawagan kita ng ambulansya, okay?" Ayaw palampasin ni Nadia ang lab experiment noong gabing iyon.

"Buntong- hininga, kalimutan mo na 'yon. Magkunwari kang hindi kita tinawagan! Sa susunod, kung may mangyari man sa akin, hindi ko na kakailanganing alagaan mo ako ng iyong kapatid. Tawagan ko na lang ang tatay mo!" Naiinis na sabi ni Mrs Raven at ibinaba ang tawag.

Alas siyete y medya ng gabi, nagmamadaling umuwi si Nadia.

Si Mrs. Raven ay kumakain ng mani habang nanonood ng telebisyon.

"Diba sabi mo alas otso ka tapos ng klase? Bakit ang aga mo bumalik?"

"Diba sabi mo masama ang pakiramdam mo? Medyo nag- alala ako, kaya sinabi ko sa teacher ko at umalis na." Ibinaba ni Nadia ang kanyang bag at tumingin sa kanyang ina. "Mukha kang mabuti!"

"Nadia, magaling na ang nanay mo. Salamat sa pag -aalala mo. Tingnan mo, hindi naman nagmamadaling bumalik ang kapatid mo," sabi ni Oliver. "Mas maganda pa rin ang pagka