Marahil ay dahil marami siyang natanggap na masamang balita noong araw na iyon, ngunit ang kakayahan ni Dean na dalhin ang balita ay tumaas.

Nang marinig niya ang sinabi ni Sebastian, hindi siya nagalit na lalong magpapalala sa kanyang kalagayan.

Diretso ang tingin niya sa puting pader na nasa harapan niya. Nanlamig siya. Parang may nanglamlam sa kanya.

Gulat na napatingin si Sebastian sa kanyang ama, parang nakita niya ang kanyang ama na biglang tumatanda ng sampung taon sa kanyang harapan.

Si Dean ay hindi kailanman mukhang nalulumbay.

"Dad, parang hindi na natin maibabalik itong pera. Dapat tanggapin mo na lang!" Sabi ni Sebastian sabay aliw sa ama, "Magkano ang hiniram mo? Unti-unti nating babayaran."

Dean snickered condescendingly, "Sebastian, hindi pa ako patay! Kahit na namatay na sina Angela at Mary, hindi nito mababago ang katotohanan na si Elliot ay isang patay na naglalakad! Hindi ako natatakot sa sinuman sa buong buhay ko! Kaya , paano kung mas mayaman siya sa akin? M