Alam ni Avery na gising na siya. Napasigaw sina Layla at Robert para sa Daddy nila, paanong hindi niya narinig?Maaga siyang natulog kagabi. Kahit anong oras siya nakatulog, nakahiga ng napakatagal, dapat nakakatulog na siya ng mahimbing.Gusto niyang tumakas. Hindi niya alam kung paano haharapin ang kanyang mga anak.Maiintindihan naman siya ni Avery. Gayunpaman, hindi solusyon ang pagtakas.Biglang umilaw ang screen ng phone niya. Kinuha niya ang phone niya para tingnan. Ito ay isang mensahe mula kay Wesley.[Avery, anong nangyari kay Elliot?]Sigurado, walang makakawala sa mga mata ni Wesley. Hiniling niya sa kanila na bigyan sila ni Elliot ng kaunting oras. Ramdam ni Wesley ang kanyang kalungkutan nang sabihin niya ang pangungusap na iyon, kaya naghinala siya na maaaring nasa mas malubhang kondisyon si Elliot.Umupo si Avery sa gilid ng kama at sumagot sa mensahe ni Wesley.Sa kanyang likuran, dahan- dahang iminulat ni Elliot ang kanyang mga mata. Noong unang beses siyang t
Agad namang lumingon si Avery para tignan si Elliot. Nakaharap ang likod nito sa kanya, para bang may nakaguhit na linya sa pagitan ng kanilang dalawang mundo.Nawala sa pag- iisip si Avery habang nakatingin sa kanyang malakas at malapad na likod. Habang tahimik na nakatitig sa kanya, nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na lakas ng loob at motibasyon.Dahan- dahan itong humiga sa tabi niya at niyakap siya sa dibdib nito."Elliot, tumabi ka lang sa akin tulad ng kahapon at masaya ako," Sumandal siya sa likod niya at marahang umungol.Wala siyang sinabi, ngunit alam niyang narinig siya nito. Hindi niya kailangan ng tugon. Alam niya kung gaano kalungkot ang nararamdaman niya. Hiniling lamang niya na bigyan siya ng kaunting oras upang makahanap ng paraan upang malutas ito.Sa Aryadelle, nagmaneho si George sa ospital upang tanungin ang mga kawani ng medikal tungkol sa batang babae na tumalon sa ilog."Miyembro ka ba ng pamilya niya?" tanong ng nurse.Natigilan sandali si George ba
"Hindi ko hinihiling na umasa ka sa iyong mga magulang. Matanda na sila, at sapat na sa kanila na hindi ka saktan," sabi ni George. "Sinabi ko noon na poprotektahan kita. Sinira ko ang pangako ko ngayon.""Ano ang kinalaman nito sa iyo? George, hindi na ako guguluhin ni Natalie sa hinaharap. Magiging maayos din ako sa hinaharap. Ikaw na ang bahala kay Layla..."" Gagawa ako ng arrangement para sa hinaharap. Huwag kang mag- alala," matigas na sabi ni George.Dinala ng doktor ang kuwenta at ipinasa kay George. " Tulungan mo siyang mag- check in! Isa pa, nagkaroon siya ng konting concussion. Huwag mo siyang masyadong kakausapin. Hayaan mo siyang magpahinga ."Awkwardly na tumango si George bago siya itinulak papasok sa inpatient unit.Matapos siyang i- check in, nakahanap si George ng caretaker na mag- aalaga kay Leah. Matapos ayusin ang lahat ng iyon, nagmaneho si George pabalik sa mansyon ni Elliot.Matapos sabihin kay Layla ang kalagayan ni Leah, pinapunta siya ni Layla sa ospita
Lumabas si Wilson at nakita niya ang mga kakaibang lalaki na nakatayo sa labas ng gate, kaya sumigaw siya, "Sino kayo? Bakit kayo nandito?"Sabi ng isa sa mga lalaki, "Hi, ito ba ang bahay ni Miss Avery Tate? Kami ay kay Professor Greens—"Bago pa siya makatapos ay tumakbo si Avery palabas ng bahay na naka-tsinelas at nagmamadaling pumunta sa bakuran para buksan ang gate. "Salamat sa paghatid nito sa akin. Halika at uminom kayo ng isang basong tubig!" Pinapasok sila ni Avery at inabot ang isa sa mga kahon sa kanilang mga kamay."Miss Tate, medyo mabigat ang mga ito. Dadalhin namin sila sa loob para sa iyo!"Mabilis na dinala ng dalawang lalaki ang mga kahon sa loob."Hindi mo kailangang magtanggal ng sapatos. Diretso ka lang pumasok." Sumunod naman si Avery sa likuran nila."Miss Tate, anong dala nila?" Lumakad si Wilson sa tabi ni Avery at nagtanong, "Galing ba sa matandang iyon?""Oo. Si Professor Greens ay isang kagalang-galang na propesor. Kahit hindi mo matandaan ang kanyan
Ang pananaliksik sa mga artipisyal na puso ay karaniwang kaalaman, ngunit walang sinuman ang nakarinig ng isang artipisyal na utak. Iyon ay marahil dahil ito ay mas mahirap kontrolin kung ihahambing sa mga puso. Walang kilalang pasyente na nakaligtas ng matagal na may artipisyal na puso at ang artipisyal na utak sa ulo ni Elliot ay hindi magtatagal. Maaari siyang mamatay anumang oras.Bumalik si Avery sa bahay at nakitang nakabukas ang dalawang kahon at may hawak na dalawang papel si Elliot. Agad siyang nakabawi mula sa unang pagkabigla at ngumiti habang sinabi, "Ito ang data na isinumite ni Angela sa komite para sa Marshall's Award... well, isang kopya ng mga ito, gayon pa man. Nakiusap ako kay Professor Greens na tulungan ako dito.""Miss Tate, akala ko ba umalis si Professor Greens sa komite?" naguguluhang tanong ni Wilson.Ipinahayag ni Propesor Greens na siya ay magbibitiw sa komite pagkatapos ng kanyang pakikipagtalo sa pinuno, ngunit pinilit niya ang kanyang sarili na bumalik
Naantig si Avery sa sinabi niya.Nanatili siyang tahimik nitong mga nakaraang araw, at naisip niyang hindi na siya muling makikipag-usap sa kanya. Hindi niya inaasahan na nag-aalala itong ilagay siya sa panganib."Nakipag-usap ako kay Angela at sinabi niyang interesado lang siya sa award at hindi niya tayo hahabulin., kaya wag kang mag-alala. Wala namang dumating na naghahanap ng gulo simula nung bumalik ka." Pinulupot niya ang mga braso sa baywang nito. "Elliot, wala tayong dapat ikabahala sa mga bagay na hindi pa nangyayari...""Si Angela ay magpapakasal kay Dean Jennings," sabi niya."Alam ko. Nag-aalala ka ba na susundan tayo ni Dean?" Tumingala si Avery. "Ikakasal na sila kalahating buwan na lang kaya at least mga dalawang linggo, walang oras si Dean para pakialaman pa tayo."Tahimik na nagkwekwentuhan ang dalawa habang nagsalin si yaya ng dalawang mangkok ng sopas at dinala sa dining room.Agad namang hinawakan ni Avery ang kamay ni Elliot at dinala sa dining room."Pumaya
Nanatili siyang tahimik nang marinig ang sagot nito. Ang lahat ng kanyang pagpapanggap at lakas na kanyang ipinatawag ay gumuho nang mapagtanto niyang hindi kayang harapin ni Elliot ang mga bata o dalhin ang kanyang sarili na lumabas dahil pakiramdam niya ay maaari siyang mamatay anumang oras."Hindi ka mamamatay." Natagpuan niya muli ang kanyang lakas ng loob pagkatapos ng ilang sandali ng katahimikan. "Elliot, idlip na tayo! Pupunta tayo sa ospital pagkagising natin."Hindi siya nagtatanong. Pinahintulutan niya siya ng ilang araw na magpahinga, at hindi na nila maantala ang pagbisita sa ospital.Dumating ang mga magulang ni Leah sa Bridgedale matapos niyang hilingin sa kanila na umalis sa Aryadelle dahil nasa Bridgedale si Natalie.Noong nasa meeting si Natalie, dumating ang kanyang assistant para sabihin sa kanya na nandito ang kanyang tiyahin at tiyuhin. Alam niya kung bakit sila naririto at hindi niya agad nakita, ngunit sa halip, bumalik siya sa kanyang opisina pagkatapos ng
Isang matinding sakit ang bumalot sa kanyang braso at napagtanto niyang hindi siya nagha-hallucinate.Ayaw humarap sa kanila ni Natalie at agad na tumalikod, napagdesisyunan na pumila pagkaalis nila. Sa kanyang pagtataka, biglang lumingon si Avery para kausapin si Elliot at nakita niya si Natalie sa gilid ng kanyang mga mata.Napansin ni Elliot na may tinititigan si Avery at ibinaling niya ang kanyang ulo sa parehong direksyon.Nang makita niya si Natalie, parang hindi pamilyar sa kanya ang mukha nito.Inakala ni Natalie na lalapit ang dalawa para komprontahin siya, pero sinamaan lang siya ng tingin ng mga ito. Wala ni isa sa kanila ang gumawa, at sinamaan lang siya ng tingin ni Avery.Hindi pinansin ni Natalie ang titig ni Avery. Mayroon siyang Dean na proprotektahan siya, kaya wala siyang dapat ikatakot. Matapos ang ilang sandali ng pag-aalinlangan, humakbang siya palapit sa kanila.Agad na hinawakan ni Avery ng mahigpit ang kamay ni Elliot nang makitang papalapit si Natalie.