"Pagkatapos mong maligo, lumabas ka para sa oatmeal porridge. Tapos, bumalik ka sa iyong pagtulog pagkatapos kumain," sabi ni Mike at tinungo ang pinto. "Wag mo isarado ang pinto ng kwarto mo. Gusto kong marinig kung sakaling tumumba ka. Kung walang tunog kapag bumagsak ka sa lupa at least naririnig ko ang pagbagsak ng ibang bagay at iba pang tunog.""Hindi ako tanga. Paano ako babagsak ng walang tunog?""Noong nahimatay ka kagabi, wala man lang palatandaan. Takot na takot si Hayden na gusto ka niyang ipadala sa ospital. Tinignan ko ang hinga mo, at regular pa rin, kaya hindi ka na namin pinadala sa ospital.""Hula ko si Hayden ay halos mamatay sa takot.""Paanong hindi? Kaninang umaga, tumanggi siyang pumasok sa paaralan. Kailangan ko siyang pilitin," sabi ni Mike. "Kung hindi siya papasok sa paaralan, kaming dalawa ang magbabantay sa iyo sa tabi ng iyong kama. Sa tingin ko ay wala ka namang sakit at hindi mamatay, ngunit kaming dalawa ay umaasta na parang hindi ka na mabubuhay. M
Siyempre, ayaw mamatay ni Natalie. Naisip niya lang na hindi malalaman ni Avery ang tungkol sa kanya ng ganoon kabilis.Ang isa ay dahil pupunta si Avery sa Bridgedale para harapin si Wanda sa sandaling iyon. Isa pa, pagkatapos niyang lokohin sina Avery at Elliot sa underground cellar, may nakialam at kumidnap kay Elliot.Kahit na imbestigahan ito ni Avery, iimbestigahan lang niya kung sino ang kumidnap kay Elliot.Pagkabalik ni Natalie sa kanyang kwarto, pumunta si Mrs. Jennings sa guest room sa katabing pinto.Napalingon siya. Nadama niya na ang katotohanan ay lumikha ng isang mas malaking alitan sa pagitan nila ng kanyang anak na babae. Hindi ito ang gusto niya.Kaya niyang gawin nang wala ang kanyang asawa, ngunit hindi niya kayang mawala ang kanyang anak na babae.At saka, nagdulot ng panganib si Avery kay Natalie sa sandaling iyon. Kailangan niyang humanap ng paraan para matulungan si Natalie.Katulad ng dati, nang umalis ang kanyang anak para mag-aral sa ibang bansa at hu
"Dad, hinahanap mo ba ako?" Isinara ni Sebastian ang pinto sa likuran niya pagkapasok niya sa opisina.Nakaupo si Dean sa umiikot na leather chair. Pagtingin niya sa anak niya, "Sebastian, nagkita na kayo ni Avery. Kamusta?""Parang old schoolmates na nagkikita. Wala naman, pero feeling ko mababa pa rin ang tingin niya sa akin tulad ng dati," reklamo ni Sebastian. "Diretso ang babaeng ito. Hindi siya nagbibigay ng mukha kapag nakikipag-usap sa iba, ngunit gusto ko ang kanyang character.""Ibigay mo sa akin ang contact niya. Gusto kong tignan niya ang sakit ng kapatid mo," ani Dean, na isiniwalat ang dahilan ng pakikipag-ugnayan sa anak.Nawala agad ang saya sa mga mata ni Sebastian. "Dad, hindi ba sabi mo tutulungan siya ni Tita Angela?""May iba pang bagay na pinagkakaabalahan ang Tita Angela mo. Hindi niya kayang harapin ang sakit ng kapatid mo sa ngayon," sabi ni Dean. "Ibigay mo sa akin ang numero ni Avery. Kukuhanin ko ang aking assistant para kontakin siya."Hindi ito pinap
Dahil medyo gabi na noong araw na iyon, malapit nang bumalik si Hayden, kaya matapos itong pag-isipan, sinabi ni Avery, "Bukas ng umaga.""Okay, then magkikita tayo diyes ng umaga bukas. Pwede kang magdesisyon ng lokasyon."Sinabi sa kanya ni Avery ang tungkol sa isang cafe malapit sa kanyang lugar.Pagkatapos magpasya sa oras at lugar, ibinaba niya ang tawag.Dinala ng yaya ang mangkok ng oatmeal porridge at isang plato ng mga bagong hiwa na berry at inilagay ang mga ito sa kanyang harapan."Miss Tate, kumain ka na. Magluluto ako ng ravioli.""Nasaan si Mike?" Naalala niyang kasama niya si Mike noong umagang iyon."Sabi niya may kung anong bagay daw sa opisina, kaya pumunta siya sa opina. Babalik siya kapag tapos na siya," sagot ni yaya."Hmm." Nakadalawang subo ng porridge si Avery, pinipigilan ang pagkabalisa sa kanyang tiyan. Pagkatapos, kinuha niya ang kanyang telepono at nagpadala ng mensahe kay Mike.Matapos matanggap ang kanyang mensahe, agad siyang tinawagan ni Mike.
"Hello, Mr. Jennings," bati ni Avery kay Dean."Miss Tate, nauunahan ka na ng iyong reputasyon. Sa wakas ay makikilala na rin kita." Umupo si Dean sa tapat niya. "Inaya kitang lumabas ngayon dahil may pabor akong gustong hingin sayo.""Sabihin mo sa akin.""Ang panganay kong anak, si Bobby, ay nabangga ng sasakyan kalahating taon na ang nakakaraan. Sumakit ang utak niya. Marami akong nakitang mga espesyalista, ngunit walang makakapagpagaling sa kanya. May nagrekomenda sa iyo sa akin. Gusto sana kitang kontakin, ngunit noon, nakabalik ka na sa Aryadelle."Noon, tumango si Avery. "Dala mo ba ang medical records ng anak mo? Kailangan kong dumaan sa records niya para masagot ko ang mga tanong mo. Hindi ko kayang gamutin lahat ng sakit sa utak."Hindi akalain ni Dean na magiging palakaibigan at matulungin si Avery. Agad niyang kinuha ang kanyang assistant para ipasa ang medical records ni Bobby kay Avery.Tinanggap ni Avery ang mga rekord ng medikal at nagtanong, "Nasa bahay ba ang an
Natigilan si Dean."Miss Tate, wala akong narinig tungkol dito. Kung hindi mo pa nabanggit ang tungkol dito, hindi ko malalaman ang tungkol dito.""Hmm, maliit na bagay lang lahat.""Sa tingin ko ay hindi ito maliit na bagay lang, tama? Bakit ka niya sinaktan?" Tunog ni Dean na parang may kasalanan sa kanya ang sampal.Ang insidente ay nangyari maraming taon na ang nakalilipas. Nang maalala ito ni Avery, wala siyang naramdaman."Noon, pinilit niyang makipagkita kay Professor Hough, pero tumanggi itong makita siya, kaya tinulungan ko siyang pigilan ito. Gusto ko siyang akitin na umalis, ngunit sa huli, tinawag niya akong b*tch at sinampal. Hindi ko alam kung naaalala pa niya ako o hindi, pero dahil dito, naaalala ko pa rin siya."Nang banggitin ni Dean ang pangalan ni Angela ay agad niyang naisip ang babaeng iyon."Katulad mo ang anak ko. Siya ay nag-aral sa ilalim ni Professor Hough dati. Bakit hindi niya alam ang tungkol dito?" Nataranta si Dean. "Nang dinala ko si Angela upang
"Oo! Ayokong palakihin silang mag-isa, kaya kailangan ko pa ring ipagpatuloy ang paghahanap sa kanya. Kahit patay na siya, kailangan kong hanapin ang kanyang mga labi. Paano kung nasa isang lugar siya nagtatago, nabubuhay sa oras ng kanyang buhay? Ayokong pagurin ang sarili ko sa kamatayan, pagpapalaki ng napakaraming anak nang mag-isa.""Haha! Biro mo, Miss Tate. Patay na si Elliot. Ibig sabihin nasa kamay mo na lahat ang mana niya? By then, pwede kang maghire ng napakadaming yaya hangga’t gusto mo. Kunin mo ang pero niya, at magpakasarap sa buhay.""Mr. Jennings, may sense ang sinabi mo. Kahit kailan ay hindi ko naisip ito." Ayaw nang makipag-usap sa kanya ni Avery, kaya kinuha niya ang kanyang telepono at nagkunwaring abala dito.Nang makarating ang sasakyan sa Jennings, bumaba si Avery sa sasakyan sa tulong ng bodyguard."Bahay ni Bobby ito! Hindi ako papasok!" Tumayo si Dean sa tabi ni Avery at sinabing, "Si Bobby ang paborito kong anak. Matalino siya at may kakayahan. Akala k
Hindi naniningil ng pera si Avery kay Dean dahil gusto niyang direktang makipag-deal kay Bobby.Hindi inaasahan ni Bobby na sasabihin iyon ni Avery sa kanya. Natigilan siya."Narinig kong sinabi ng iyong ama na ikaw ang kanyang pinakamamahal na anak. Ang iyong pamilya ay may napakalaking negosyo. Noong una ay gusto niyang ikaw ang pumalit dahil ikaw ang kanyang pinakamatalino at may kakayahang anak. Sa pagtingin sa iyo ngayon, siya ay lubhang nalulungkot. Kung makakabawi ka, tiyak na ibabalik ka niya sa pamamahala," inilatag ni Avery ang kanyang mga pagpipilian sa harap niya, "Siguradong gusto mong bumalik sa iyong orihinal na buhay, tama?"Saglit na nag-alinlangan si Bobby at nagtanong, "Ano ang gusto mo? Sa tingin mo ba ang isang pilay na tulad ko ay makakatugon sa iyong mga kondisyon?""Pupusta ako. Ikaw ang pinakaimportanteng anak ni Dean. Kung hindi mo kaya, walang iba.""Anong gusto mo?""Gusto kong malaman kung nasaan si Elliot Foster.""Hah! Hindi ko alam!" Walang iniisi