"Alam mo bang personal si G. Fairwell, pinsan?" tanong ni Bea habang nakatingin kay Gerald na nanatiling tahimik sa buong paglalakbay nila pauwi. Natagpuan niya na kakaiba na si G. Fairwell ay personal na dumating dito upang mabigyan lamang siya ng kotse nang walang anumang mabuting dahilan. Ang katotohanang hindi gaanong maraming tao ang may alam tungkol sa kanyang totoong pagkakakilanlan din ang naghihinala sa sitwasyon. Upang maitaguyod ito, tinanong lamang ni Gerald ang kanyang numero ng ID card kaninang umaga! Dahil napansin niya kung gaano kagalang ang pagtrato ni G. Fairwell sa pinsan niya kanina, naramdaman ni Bea na tiyak na may isang bagay kay Gerald. "Hindi talaga!" sagot ni Gerald habang umiling. Hindi rin ito kasinungalingan dahil tunay na ito ang unang pagkakataon na pareho silang nagkakilala. "Kung gayon bakit siya darating lahat dito upang maabutan lang ako ng kotse? Sigurado ka bang hindi ito dahil sa alinman sa mga koneksyon na alam mo? ” Naturally, hindi n
"Yura!" bati sa lahat sa loob ng pangkat na iyon nang tumayo sila. Si Yura ang panganay na apo ng pamilya Yaleman, at siya rin ang paboritong apo ni Lady Yaleman. Bilang isang resulta, ang lahat sa pangkat ay natural na tumingin sa kanya. “Well maaga kayong lahat! Gayunpaman, bago ang anupaman, nais kong ipakilala ang aking mga kaibigan dito! Ang dalagang ito ay aking kaklase sa unibersidad! Maaari mo siyang tawaging Marilyn! Tungkol sa kagandahang ito, ang kanyang pangalan na Giya at siya ay ang kaklase noong high school ni Marilyn noong nasa Mayberry City pa siya! ” sabi ni Yura habang nakatingin kay Giya. Nakatayo sa tabi ng maganda na si Marilyn, ang kagandahan ni Giya ay napalakas, at ang kanyang mahusay na pag-uugali ay naging kaakit-akit sa kanya. Nang una niyang makilala si Giya, hindi niya inaasahan na madama siya ng sobra sa kanyang kagandahan mula nang siya ay sanay nang makita ang mga magagandang babae. Matapos magpalitan ng pagbati, tiningnan ni Yura si Giya ba
“Serene County? Hahaha! Tama na siya!” Sinabi ng isang tao mula sa karamihan ng tao habang ang natitira sa kanila ay tumawa. "Oh god, for real? Gerald the pauper's talagang kamag-anak mo? ” sagot ni Marilyn, mistulang gulat ang mukha niya. “Nakalulungkot, ayon sa batas, totoo ito. Gayunpaman, ang mga Yalemans ay mayroon at hindi kailanman makikilala si Gerald bilang bahagi ng aming pamilya! " sabi ni Yura na may nakangiting ngiti sa labi. Si Giya mismo ay wala talagang pakialam kung ano ang sasabihin ng iba tungkol sa kanya. Sa halip, simpleng nasasabik siya na posibleng darating siya! "Darating ba si Gerald mamaya, Yura?" tanong ni Giya. Bilang tugon, tumango si Yura bago sinabi, “Inaako ko na dinala siya ni Bea! Magsalita tungkol sa diyablo! " Nang matapos ang kanyang pangungusap ay bumukas ang pinto at pumasok si Bea. Nang makita na wala si Gerald, hindi mapigilan ni Giya na makaramdam ng bahagyang pagkabalisa. "Hindi ba sumama ang bukol na iyan, Bea?" tanong ng isa sa
Umiling sina Yura at ang iba pa at tumawa pati na rin ang pag-usad ng eksena. Pasimple lang si Gerald. Upang isipin na siya ay kumikilos nang napakalakas ilang segundo lamang ang nakakalipas nang malinaw na alam ng lahat dito ang tungkol sa kanyang background! “Matapos mailipat ang mga paaralan noon, hindi pa tayo nakikipag-ugnay sa maraming taon, Marilyn. Hindi ko talaga inasahan na malalaman mo ang aking mga pinsan! ” sagot ni Gerald. "Alinmang paraan, hindi na kailangan upang magsalita tayo nang walang point. Halos ipagawa mo itong parang gusto kong makipag-ugnay sa iyo! Humanap ka na lang ng upuan para umupo na! " sagot ni Marilyn, isang pahiwatig ng pagkasuklam sa kanyang tinig. Narinig iyon, ngumiti lamang si Gerald nang walang magawa habang papunta siya sa isang upuan. Sa pagkakaupo pa lamang niya, gayunpaman, may ibang boses na biglang tumawag sa kanya. "Gerald!" Pagtingala, nakuha ni Gerald ang pagkabigla sa kanyang buhay. “… Giya? Ano ang ginagawa mo dito? " D
"Ikaw ... Pinapaso mo ang mga ganitong uri ng sigarilyo, Gerald ...?" Nararamdaman ng bawat isa na natanggap lamang nila ang mga mental na sampal sa kanilang mga mukha. Lalo na ito para kay Yura. Upang isipin na partikular na nagdala siya ng mga sigarilyo na tinanong niya sa kaibigan na bilhin para sa kanya ang lahat mula sa M bansa. Ang mga mayroon siya ay talagang mahalaga at mahal. Siya ay matapat na naghihintay na ipasa ang mga ito sa paligid upang ang karamihan ng tao ay purihin at humanga sa kanya. Pagkatapos ng lahat, kapag ang isang binata ay lumabas, ang unang bagay na pinapansin ng mga tao ay ang kanyang kasuotan. Susunod, makikita nila kung anong uri ng relo ang suot niya. Panghuli ngunit hindi pa huli, kung siya ay isang naninigarilyo, tiyak na gugustuhin nilang makilala kung anong tatak ng mga sigarilyo ang kanyang pinausukan. Ang lahat ng ito ay nagtulungan upang maitaguyod ang mga 'marka' ng isang lalaki. Sa pagkabigo ni Yura, siya ang natapos na makatanggap ng
“… Humawak ka. X-Isang sigarilyo? Hindi pa ako nakakakita ng sinumang naninigarilyo ng tatak na ito ng sigarilyo sa Weston dati! ” Sinabi ni Delilah habang ang kanyang tingin ay nahulog sa kahon ng mga sigarilyo na itinapon sa gilid. Tila naakit siya ng husto sa mga sigarilyo. “Oh diyos, nakakahiya talaga! Dapat ay sinabi ko na sa bansang iyon ng isang pinsan na ilayo sila! Ang asawa ni Miss Delilah ay isang napakalakas na tao sa M bansa! Anong impression ang maiiwan namin sa kanya kapag nalaman niya na naninigarilyo tayo ng mga pekeng sigarilyo? " bulong ng ilan sa mga lalaki sa kanilang sarili. Hindi lamang ang mga lalaki ang nakapagbigay ng mga hindi magandang ekspresyon sa kanilang mga mukha, kundi pati na rin ang mga batang babae. "Paumanhin, ngunit maaari ba akong magkaroon ng isa sa iyong mga sigarilyo? Hindi ko pa natitikman ang tatak ng mga sigarilyo na halos kalahati ng isang taon ngayon pagkatapos na makarating sa Weston! ” tanong ni Delilah habang nakangiti. “Ha? Ka
“Classic French?? Ano na nga ba ang nangyayari ?! " Ang lahat ay lubos na natigilan. Nang makita na ang isang nangungunang sosyal sa Yanken ay gawi nang galang kay Gerald, si Bea ay labis na natuwa. “Anuman, talagang isang karangalan na makilala kita ngayon ngayon, G. Gerald! Ako mismo ang magdadala ng lahat ng mga gastos sa anumang inorder mo dito ngayong gabi! ” sabi ni Delilah habang magalang na iniabot ang kanyang kamay kay Gerald. Sa kanyang mga mata, ang halaga ng pagiging kaibigan ng isang napakalakas na pigura tulad ng Gerald ay tiyak na mas malaki kaysa sa gastos ng isang bill ng isang gabi. Bilang tugon, inabot din ni Gerald at kinamayan si Delilah bago sinabi, "Ang sarap, Miss Delilah!" Matapos tuluyang umalis si Delilah, ang silid ay sinalubong ng isang halos mapilit na katahimikan. Partikular si Yura, parang natanggap lang niya ang pinaka-napakalaking sampal sa kanyang buhay. Siya ay ganap na napahiya sa harap ng lahat ng iba pa. "... P-Maaari bang… Subukan ang
"S-may isang kakila-kilabot na nangyari! Ang ilang mga lasing ay hinila lamang si Bea sa kanilang silid matapos ipilit na uminom sila kasama nila! " sigaw ni Xoey. Nang marinig iyon, agad na tumakbo palabas ng silid si Gerald. Sa labas mismo, nabunggo niya ang iba pang mga babaeng pinsan na nauna nang sabay na pumunta sa mga kababaihan. Lahat ng mga ito ay tumingin pantay takot. "Nasaan si Bea?" hiningi ni Gerald. "S-hinatak na siya sa Room 103!" sagot ng isa sa mga batang babae habang nanginginig. Pagkuha ng sagot na kailangan niya, tumakbo si Gerald doon sa pinakamabilis na makakaya niya. Tulad ng para sa natitirang mga lalaki sa silid, lahat sila ay simpleng nakatayo sa lugar. Habang alam nila na hindi sila dapat matakot dahil lahat sila ay miyembro ng pamilyang Yaleman, ang direktang pagharap sa mga lasing ay tiyak na hahantong sa ilan sa kanila na napapalo! Sa pag-iisip na iyon, marami sa kanila ay nagsimulang tumawag sa halip. Si Giya mismo ang sumunod kay Gerald na