"Oh? Isa pang kaklase ang nagce-celebrate din ng birthday nila ngayon din? " tanong ni Chase habang nakangiti na may isang nakataas na kilay. "Tama yan! Ngayon din ang birthday ni Kirk! Nang sinabi ko kay Xeno ang tungkol sa celebration, sinabi sa akin ni Xeno na wala siyang oras para dumalo ngayon!" Si Kirk ay isa pa sa kanilang mga kaklase nila noong junior high. Kahit na siya ay isang matapat o prangka na tao at matalino pa siya sa academics, palagi siyang nasa dulo ng klase. Ang kanyang pamilya ay nagmamay-ari ng isang cement factory at dahil napagtanto niya na hindi siya mahusay sa kanyang pag-aaral, kaagad siyang nagsimulang magtrabaho para sa kanyang pamilya pagkatapos niya sa junior high school. Nakatingin ang lahat kay Kirk. “P*ta! Bakit hindi mo sinabi sa amin na ngayon din ang birthday mo, Kirk? Nakakahiya naman ito! Hahaha!" sabi ni Chase. "Ngayon din pala ang birthday mo! Kayong lahat, idagdag natin si Kirk sa WeChat para mabigyan natin siya ng isang pulang sob
Pagkatapos nito, tumingin si Gerald kay Lolita at tumango bago siya nagpaalam kay Mr. Weiss. "Ano? Aalis na talaga sila? Pumunta lang ba talaga sila dito para bisitahin si Mr. Weiss? Napakalaking kalokohan! Pano naman tayo? Wala ba tayo sa kanila?" Sabi ng ilan sa mga babae at kitang-kita na naguguluhan sila. "Tama diba? May galit ka ba sa amin dahil lamang hindi ka namin binati sa birthday mo?" "Gerald, magiging prangka ako. Hindi sa ayaw kong batiin ka ng happy birthday gamit ang Line, pero talagang ayaw kong ilagay ang number mo sa cellphone ko noong umpisa pa lang! Hahaha!" “D*mn! Burn!" Kaagad pagkatapos nito, nagsimulang tumawa ang lahat. Ang pagtawa kay Gerald ang kanilang paboritong anyo ng libangan kung tutuusin. Nanahimik lang si Gerald. Alam niya na hindi mahirap na pakainin sa kanila ang mga salita nila. Gayunpaman, nagpasya siyang maging mas malaking tao at umalis na lang kasama si Lolita. Ang pagkakaroon ng unang reaksyon sa panunuya ng kanyang mga kamag-aral
Matapos sunduin ang lahat, mayroong apat na tao sa kotse habang papunta sila sa Fuenti. Tumagal ng halos twenty minutes bago sila makarating sa Sunny Springs. Talagang hindi inaasahan ni Gerald na makakita ng napakaraming tao. Ang mga luxurious na kotse ay patuloy na pumapasok ng sunod-sunod at maraming mga lawin ang nagtipon sa pasukan ni Sunny Springs. Kung tutuusin, ito ang kanilang pangunahing pagkakataon upang kumita mula sa maraming mga tao na ito. Sa halip na isang pagdiriwang ng kaarawan, mukha itong isang buong festival. Buhay na buhay!’ Napaisip si Gerald sa kanyang sarili. Ang isang pulang carpet ay inilatag mula sa pasukan hanggang sa hotel at dose-dosenang mga empleyado ang nagmamadali, abala sa pagtanggap sa sinumang mga honored na bisita na nakikita nila. Kung hindi dahil kay Zack, talagang hindi naisip ni Gerald na mag-host ng isang event na napakalaki. Hindi niya naramdaman na ang kaganapan ay para ipagdiwang ang kanyang kaarawan. "Hala, ang dami ng mga tao d
"Tumigil na, birthday ngayon ni Gerald at sinabi niya na ililibre niya kami ng hapunan. Dahil lahat kayo ay walang maayos na gagawin, ipagdiwang natin nang sama-sama ang kanyang birthday! Ipakita mo sa amin ang restaurant, Gerald!" Sabi ni Mr. Winters. "Ano? Busy kami tatay. Alam mo, maghahapunan tayo kasama ang ilang mga kaibigan ni Boss. Bakit hindi ka sumama sa amin?" tanong ng unang hipag. Humarap siya kay Francis bago sinabi, “Fran, Jazz, pareho kayong pwede nang umalis ngayon. Hindi mo na kailangang mag-aksaya ng anumang oras dito at tandaan na magkaroon ng maayos na ugali pagdating ng leader!" Tumango agad si Francis at ang kanyang mga kasamahan. Alam nila kung gaano kahalaga ang kaganapan. Matapos masulyapan si Gerald sa huling pagkakataon, umalis si Francis kasama ang kanyang mga kasamahan. Para naman kay Queeny, tahimik niyang pinagmamasdan si Gerald sa buong oras na nandoon sila. Kanina lang, binibiro ng lahat si Gerald. Ang ilan ay lantarang ininsulto siya. Gayunp
Ang mga taong ito ay ang pamilyang Jung. Tuwang-tuwa si Willie sa kaganapan. Gayunpaman, pagkakita niya kay Gerald ay agad na nagdilim ang kanyang paningin. Si Gerald ay kinilabutan nang makita sila. Dati, babatiin pa rin niya sila dahil gusto niyang maging magalang. Gayunpaman, ang kagandahang-loob na ito ay hindi na kinakailangan. "Oh my god, tingnan mo! Maraming mga mamahaling kotse!” "Talaga? Saan? Oh wow, tama ka!" Maririnig ang mga hiyawan mula sa loob habang dumadaan ang mga kotse. Tinitiyak ng crowd ng mga tao na humilay para payagan ang mga kotse na dumaan. Habang ginagawa nila ito, hinanda ng mga empleyado ang kanilang sarili na tanggapin ang kanilang mga bagong panauhin. Isang mag-asawang nasa edad na ang lumabas mula sa unang sasakyan nang magkahawak-kamay. "Welcome, Mr. Edwin at Mrs. Jennifer Edwards!" Pagkakita pa lang ng mga empleyado sa mag-asawa, lahat ay agad na yumuko. "Oh my god, ang mga Edwards iyon! Si Mr. Edward ang nangungunang philanthropist sa
Doon nalaman ng pamilyang Winters na ang pagdiriwang ay gaganapin para sa isang napakalakas na tao. Si Gerald naman ay nakapisil sa loob ng crowd ng mga tao at medyo nabigla siya. Hindi niya inaasahan na magiging sobra ang preparasyon ni Zack sa pagdiriwang at hindi niya rin naisip na maraming mga tanyag na kilalang tao ang inimbitahan. Tinansya niya lang na thirty katao lamang ang dadalo sa kanyang birthday at malinaw na higit pa rito ang inakala niya! “Teka! Guys, tingnan mo! Hindi ba siya si Mr. Zebriel na mula sa Sunnydale?" "Oh f*ck, siya nga! Kahit si Mr. Zebriel ay nandito rin!" Ang crowd ng mga tao ay patuloy na nabigla sa mga main guests sa kaganapan. "Ma, aalis ako para kumuha ng ilang mga picture at pwede niyo bang bantayan ang mga gamit ko? Okay guys, tara na!" sabi ni Francis sa isang seryosong tono at siya ay sumugod habang hawak ang kanyang camera. Sunod-sunod na pumunta sa eksena ang mga kilalang tao, walang makapagpigil sa ingay na ginagawa ng crowd ng mg
"Hmph! Tingnan mo ang sarili mo. Sinusubukang mong makipagsiksikan sa harap!" Nangutya si Sandrilla habang pinapanood na nakikipagtulakan muli si Gerald sa likuran. ‘P*ta!’ Naisip ni Gerald sa kanyang sarili. Hindi siya maaaring makipagsiksikan sa lahat! “Uy Gerald? Dito ka na lang manood. Ibig kong sabihin tingnan ang lahat ng mga kilalang tao!" Suggestion ni Lolita sa kanya. Habang sinasabi niya, ang huling panauhin ay dumating na sa pagdiriwang. Sa conference hall, si Zack mismo ay nasa entablado na nagpapasalamat sa lahat ng mga kasalukuyang panauhin. Biglang nagsimulang mag-ring ang cellphone ni Zack at ang lahat ay tumahimik. Sa kabila ng katotohanang maraming mga tao sa outdoor conference hall, napakatahimik ng paligid na kahit ang isang drop ay maririnig. "Ilang oras na... Alin sa mga ito si Mr. Crawford? Bakit hindi pa natin siya nakita?" "Siguro hindi siya dumating? Ngunit imposible iyon, tama? " "O baka nasa loob na siya! Siguro ay ayaw niyang ilantad kung an
Matagal nang iniisip ni Willie na si Gerald ay walang iba kundi isang pamilyar lamang na kakilala. Hindi niya akalain na darating dito si Gerald. Dahil dito, palagi niyang minamaliit si Gerald. Dati, pinagsikapan pa ni Willie na maiwasan siya para lang mapigilan si Gerald na humingi ng tulong sa kanya. Gayunpaman, ang lahat ng mga tanyag na pigura na ito ay tinawag si Gerald na Mr. Crawford. Ang misteryosong Mr. Crawford ng Mayberry ay si Gerald pala! Ang katotohanang pala ay… Napalunok si Willie. Ang kanyang isip ay naging blangko at ang sitwasyon ay naging isang napakalaking sampal sa kanyang mukha. Gulat na gulat siya na ang sulok ng kanyang bibig ay kumikibot. Mismong si Leila ay tinatakpan ang kanyang bibig gamit ang kanyang mga kamay, pareho silang nagulat ng kanyang ama. Hindi ito naiiba para sa Winters na lahat ay mukhang gulat na gulat. Gayunpaman, ang dalawang anak na babae ni Waxham ang may pinakamasamang reaksyon. Hindi nila kailanman napag isipan na si Gerald a