Sumunod ang tatlo habang mabilis nilang tinahak ang daan patungo sa labasan. Nang makarating sila sa labas ng entrance, pinagdikit ni Gerald ang kanyang mga daliri para nakabuo ng isang aurablade... at ilang sandali lang ay pinalipad niya ang blade patungo sa steel floor! Isang napakalaking pagsabog ang narinig... at nang mawala ang mga nahuhulog na debris, isang malaking butas ang makikita! Pagkatapos silipin ni Gerald ang butas, siya at ang kanyang grupo ay tumalon dito... Nakita nila ang maraming mga kagamitan na nakalatag at mabilis nilang napagtanto na ang floor sa baba ay isang research lab! “Mabuti na lang at sinabi mo sa kanya na gamitin ang kanyang divine sense! Hindi ko aakalain na ang lugar na ito ay matatagpuan sa lower floor! Nagawa pa talaga ni Marcel na lokohin kaming mga matatanda... Expert talaga sa pagtatago ng mga bagay ang lalaking iyon!” reklamo ni Darkwind. “Oo nga... Malinaw na ngayon na may pumipigil sa paghahanap kay Marcel. Kita niyo naman na walang ta
Ang sumunod ay isang malakas na putok kasunod ang mga madilim na usok! Dahil sa malakas na impact, lahat ng nasa loob ng trak ay natumba sa sahig. Bumangga naman ang ulo ng matanda sa manibela kaya ito ay binalot ng dugo... Gayunpaman, si Lyndon ay walang kahit isang galos sa kanyang katawan! Nang mapagtanto iyon ng matanda, napaisip siya kung ang nabangga niya ay isang lalaki o isang bundok! Bago pa siya makapag-react, narinig niyang nagsalita si Lyndon, "Isa kang tuso... Kinaya mo talagang linlangin ang isang taong nabuhay sa loob ng ilang daang taon!" Agad na sumakay si Lyndon sa trak nang sabihin niya iyon... at sa loob ng isang minuto, nahuli niya ang lahat ng tao sa loob! Nanlaki ang mga mata ng matanda bago siya sumigaw ng malakas, "Sino... sino kayo...? Mga aswang ba kayo...?!” “Tama na ang kalokohan, matanda! O dapat kong sabihin, Marcel?!” sabi ni Lyndon habang nakahawak sa kwelyo ng matanda. "Hi-Hindi ako si Chairman Lurvink...! Gaya nga ng sabi ko, hindi pa rin nami
“Hindi ko inaasahan na malalaman mo ang sikreto ni Phoebe!” nagtatakang sinabi ni Phoebe. Napabunting-hininga si Gerald nang marinig iyon. Pagkatapos ng lahat, ang sagot ni Marcel ay isang malinaw na senyales na si Phoebe ay totoong descendant ng ancient witches. Ang ibig sabihin nito ay tagapagmana rin ng mga witches ang anak niya. Naalala niya ang sinabi ni Zeman sa kanya na ang lahat ng mga witch descendants ay nangangailangan ng Divine fruit para magising ang kapangyarihan sa kanilang dugo. Kailangan pa rin nila ang prutas kahit na hindi nila layunin na buhayin ang kanilang kapangyarihan. Dahil gumawa ng maraming eksperimento ang kanilang mga ninuno sa maraming herbal medicines, ang sequelae sa kanilang mga katawan ay ipinasa sa kanilang mga descendant. Dahil dito, mamamatay ang kanilang mga descendants kung hindi nila makuha ang Divine fruit. Ito siguro ang dahilan kung bakit desperadong hinahanap ni Phoebe ang puno ng Divine Fruit. Bukod pa doon, may nakita si Gerald na pan
“Sa simula, nanumpa siya na hinding-hindi siya mag-aasawa hanggang sa araw na makaganti siya. Pero ang pag-ibig ay hindi isang bagay na pwede natin makontrol... Alam mo naman na may relasyon kami noon hindi ba, professor? Mahal ko siya noon, pero kung alam ko lang na maidadala niya sa aming anak ang problemang ito, mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa ipagpatuloy ang relasyon ko sa kanya!" sagot ni Marcel nang may pagsisisi habang inaalala niya ang kanyang nakaraan. “…Sa palagay ko sinabi mo iyon dahil huli na nang malaman mo na ang bata ay mamamatay kapag naging ten years old na siya at kapag nabigo siyang ipaghiganti ang kanyang pamilya at makakuha ng Divine Fruit, di ba? Sa palagay ko ay nag-aalala ka rin na kapag namatay ang kanyang anak, ang pagkatao ni Phoebe ay pwedeng malaman ng kanyang mga kaaway ang kanyang identity... Tama ba ang pagkakaintindi ko?" tanong ni Gerald pagkatapos niyang huminga ng malalim. “Bingo. Hindi ito malaking problema noong nalaman namin na nabuntis
Tumahimik ng sandali si Marcel bago niya idagdag, “Speaking of which, ang pitong babaeng iyon ay mga malapit kong pinsan. Ang mga katulong naman na ito ay ang aking nanay at tita. Nagkukunwari kami na iniwan ko ang aking asawa at anak para pigilan ang ibang tao na gumawa ng gulo sa amin ni Phoebe! Para naman sa bangkay ng butler na malamang na natagpuan mo na... Siya ang tunay na butler na nasa pamilya ko mula pa noong bata pa ako... Nakalulungkot dahil pinatay siya ng mga Chiba!" "Kinuha mo ang pagkakataon na mag-disguise na gayahin siya dahil alam mo na marami pang naghahanap sayo?" sagot ni Gerald sabay tango. "Tama ka. Sa umpisa pa lamang, alam ko na hindi ka ordinaryong tao noong una kang dumating. Dahil kasama mo ang propesor, naramdaman kong hindi ka pumunta dito para guluhin kami. Pero natakot ako na baka nagkamali ako kaya ko itinago ang pagkatao ko. Kahit papaano ay pinalayas ka namin, pero malakas ang kutob ko na mabubunyag mo ang sikreto sa aking base. Ito ang dahilan k
'"Oo! Nalaman ko lang ito sa balita!" sagot ni Marcel. "…Balita? Pero nainom na ang mga pills…?” tanong ng professor na biglang lumaki ang mga mata. "Hindi eksakto... Meron kasing isang malaking pamilya dito na ang apelyido ay Zandt. Mga dalawang buwan na ang nakalipas, si Freyr—ang patriarch ng pamilyang Zandt—ay biglang nagkasakit at ni-report ng media ang kanyang mga sintomas... Ang mga sintomas ay halos kapareho ng mararanasan ng isang tao mula sa infestation ng Yinblood pellet! Kahit na sinasabi ng iba na nalason siya, alam kong wala siyang access sa Yangblood pellets!" paliwanag ni Marcel. "Pagkatapos ko itong malaman, nagsimula akong mag-imbestiga at sa kalaunan ay natuklasan ko na siya at ang kanyang pamilya ay pumasok sa puntod ng isang general noon. Doon, nakita niya ang isang heneral na walang ulo, at maraming miyembro ng pamilyang Zandt na malubha ang mga injuries. Dahil gusto nilang gamutin ito, malakas ang kutob kong sinusubukan nilang makuha ang mga Yinblood pellet
Pagpasok ni Gerald sa backyard, may narinig agad siyang sumigaw, “P*ta! Gaano katagal mo kailangang magtimpla ng gamot para kay Master, Chuck?!” Itinaas ni Gerald ang kanyang kilay at hindi nagtagal ay nakita niyang walang awang hinahampas ng butler ang lalaking nagngangalang Chuck. "M-malapit nang matapos, Mr. Shyu...!" bulong Chuck habang siya ay nakayuko sa takot. “Bilisan mo! Walang kwenta…!” sabi ni Mr. Shyu na abala sa kanyang gawain at may buhok na nakausli mula sa isang nunal—sa gilid ng mukha niya—bago umalis ng nakayuko. Ngayong mag-isa muli si Charles, mabilis na ipinagpatuloy ni Chuck ang pagtimpla ng gamot... Gayunpaman, hindi nagtagal ay naramdaman niyang may nakatayo sa kanyang likuran! Lumingon siya at laking gulat niya nang makita ang isang binata—na nasa likod ang mga kamay—na nakatayo sa likuran niya! “S-sino ka…? Ngayon lang yata kita nakita dito..." gulat na sinabi ni Chuck. "Sino ako? Bakit hindi mo tingnan ng malapitan ang mukha ko?" sagot ni Gerald s
"Lumalala ang mga sugat mo, Master... Dapat ba akong kumuha ng holy medicine mula sa secret chamber para sayo...?" tanong ni Fifth Mistress. "Sa tingin mo ay pwede ka lang pumasok diyan?!" sabi ni Freyr. “Pa-Pasensya na…! Sa sobrang pag-aalala ko ay nakalimutan ko ang mga rules…!” bulong ng nanginginig na si Fifth Mistress. “…Bah! Kalimutan mo na! Nag-aalala ka lang sa akin, kaya hindi kita sinisisi. Bukod doon, ang holy medicine na ginawa ni Master Trilight ay mabisa talaga... Kakainom ko lang nito kahapon, kaya kapag iniinom ako ulit ito ngayon, siguradong sasabog ako!" paliwanag ni Freyr habang umiiling. “Maliban doon, sigurado ako na hindi ko na kailangang sabihin na nasa secret chamber ang family secret. Kaya kung binanggit mo muli ito, huwag mo akong sisihin kung paparusahan kita base sa patakaran ng pamilya! Pwede na kayong umalis. May pag-uusapan ako sa mga batang mistress mamaya,” panunuya ni Freyer habang winawagayway ang kanyang kamay. "Masusunod," sagot nilang tat