“… Sa tingin ko ay highly confidential ang pangalan ko sa Japanese military. Bukod sa mga mula sa aming pamilya, walang ibang tao ang makakaalam na ako ay kasali sa kompetisyon!" nagtatakang sinabi ni Fujiko... "Medyo mataas ang tsansa na ang lahat ng impormasyon ay nagmumula sa loob ng pamilya natin... pero hindi tayo sigurado na si Suke iyon, kahit na masyadong kakaiba na wala siya..." sagot ni Takuya habang hinahaplos ang kanyang balbas. Makalipas ng ilang sandali na inisip ito ni Gerald ay bigla siyang nagtanong, “…Sa tingin mo ay nasa Hanyu manor siya? Kung talagang gusto niyang makaganti sa akin—dahil pinagapang ko siya sa ilalim ng aking crotch—, malakas ang kutob ko na pupunta siya sa pamilyang Hanyu. Binantaan ko sila noong kailan lang at sigurado ako na hindi sila gagawa ng hakbang laban sa akin. Dahil dito ay sigurado ako na nasa loob siya ng manor ng pamilyang Hanyu." Kung tutuusin, si Suke ang iisang tao na makakagawa ng lahat ng ito... “…Nagiging makahulugan na an
“Yung… pendant?” sabay na tinanong ni Takuya at Fujiko, halatang nalilito sila sa pinapahiwatig ni Gerald. “Pumunta talaga ako sa Japan para hanapin ang mga descendant ng Seadom Tribe. Pagkatapos ko itong maingat na pag-isipan, ako ay dumating sa konklusyon na ang pamilyang Futaba ay bahagi ng pamilyang iyon. Kung tutuusin, bakit hawak ni Miss Fujiko ang pendant na iyon?" paliwanag ni Gerald. Nang marinig iyon, hinawakan ni Fujiko ang kanyang pendant bago siya nagtanong, "...Hindi ba isa lamang itong regular na pendant...?" Kakaiba ang pakiramdam niya sa tuwing hawak niya ang cool na pendant na ito, pero hindi niya ito masyadong pinag-isipan. "...Alam mo pala ang tungkol sa Seadom Tribe..." sabi ni Takuya na mukhang mas kalmado kaysa sa kanyang anak. Habang pinapanood ni Gerald si Takuya na pinagdikit ang kanyang mga kamay, ay sumagot si Gerald, “Tama. Ito ang dahilan kung bakit ako pumunta dito noong una pa lamang." "…Naiintindihan ko, pag-usapan natin ito sa ibang lugar…”
“...Alam ko na ang mapa na ito ay pagmamay-ari ng Seadom Tribe, pero nalaman ko lamang ang tungkol dito mula sa aking mga ninuno... Ito rin ang unang pagkakataon na makita ko ang mapa na ito,” bulong ni Takuya na napabuntong-hininga bago niya tiningnan ng sandali ang mapa. “…Alam mo ba kung paano makarating sa… Yearning Island? Kahit papaano ay kung paano natin ito mahahanap? Mula sa aming kaalaman, ang isla ay tila lumulutang sa dagat at matatagpuan lamang sa pamamagitan ng isang special method. Tulad ng sinabi ni Master Ghost, minsang lumitaw ang isla sa mapa, pero hindi na ito naulit mula noon…” sagot ni Gerald na nakasimangot habang nakatingin sa mapa... “Tulad ng hula mo, ang Seadom Tribe ay nakatira sa isla na iyon, pero ilang taon nang nakalipas iyon... Hindi ko alam kung paano makarating doon, pero huwag mag-alala, brother! Dahil malaki ang naitulong mo sa pamilya ko, gagawa ako ng paraan para makapunta ka doon!" deklara ni Takuya habang sinimulan niyang i-recall ang kanyan
“Ngayong alam mo na ang tungkol sa sitwasyon ko, sana ay huwag mo itong sabihin sa kahit sinuman. May kinalaman ito sa aking pamilya at hindi ko mapapatawad ang sinumang magdulot ng aksidente sa kanila,” sabi Gerald habang mahigpit na nakasara ang kanyang mga kamao… "Naiintindihan!" sagot ni Takuya at ng kanyang anak habang tumatango. Pagkatapos nilang umupo sa isang sikretong kwarto ng ilang sandali, ang grupo ay tuluyang umalis nang magkakasama bago sila tuluyang maghiwalay ng landas... Pagdating ni Gerald sa kanyang kwarto, hinintay niyang makapasok din si Master Ghost at Aiden bago niya isinara ang pinto sa likuran niya. Pagkatapos nito, hindi niya maiwasang mapaupo sa kanyang kama at bigla siyang nalungkot. Mula sa simula, naisip niya na malalaman niya ang misteryo ng Yearning Island ay malalaman na niya ngayon. Napagtanto niya na nanaghinip lamang siya pagkatapos niyang mapagtanto na siya ay nagkamali. Ngayong naisip niya ito, napagtanto niya na ang Seadom Tribe ay isang
Makikita si Derrick na kinakabahan habang tumatakbo sa pintuan. Alam niya na masyadong abrupt ang kanyang pagbisita, at sa totoo lang ay nag-aalala siya na baka magalit si Gerald dahil dito. Gayunpaman, alam niyang kailangan niyang puntahan si Gerald dahil ilang taon na niyang hindi nakakasama si Gerald! Dahil ilang beses umalis si Gerald, si Derrick ay nag-aalala na hindi na niya makikita si Gerald pagkatapos ng ilang taon, kung hindi siya kikilos ngayon! Ang kanyang takot ay mabilis na nawala nang makita niya si Gerald na naglalakad palapit sa kanya. Malawak na nakangiti si Derrick nang tumakbo siya sa manor habang winawagayway ang kanyang kamay at sumisigaw ng, “Brother Gerald!” Pinanood ni Gerald si Derrick na kumukuha ng isang pakete ng sigarilyo bago ito nag-alok ng isa sa kanya, kaya tinanggap ni Gerald ang isa bago siya nakangiting sumagot, "Anong rason sa pagbisita mo?" “Gusto lang kitang makita. Kung palalampsin ko ang pagkakataong ito, sino ang nakakaalam kung gaano ka
Habang iniisip ni Gerald ang rough estimate, napagtanto ni Gerald na ang thirty percent share ay pwedeng umabot sa ten billion dollars... “Bingo. Ilang taon ko nang pinaplanong sabihin ito sayo, kahit na hindi kita mahanap… Dahil nagkita na tayo ulit, sana tanggapin mo ang aking offering. Nabili ko na ang ilan sa mga shares ng kumpanya at handa na akong i-transfer ang mga ito sayo," sagot ni Derrick bago siya tumango, makikita sa kanyang mga mata ang passion. Mukhang gusto niya talagang magkaroon ng pera si Gerald... Huminto ng sandali si Gerald nang marinig iyon, bago niya sinabi, “Hindi ka ba nag-aalala na kukunin ko ang kumpanya mo pagkatapos mong ibigay sa akin ang shares?” “Ano naman? Iniligtas mo ang buhay ko! Kung hindi mo ako binigyan ng pagkakataong mabuhay, hindi ko sana nasimulan ang Fareast Consortium sa simula pa lang! At saka, alam ko na hindi ikaw ang tipo ng tao na gagawin ang bagay na iyon!" sagot ni Derrick. Ilang taon na ang nakalipas mula nang mangyari ang i
"Mabuti naman," sagot ni Gerald sabay tango. “Tama. Hindi mo kailangang mag-alala tungkol dito. Alam ko ang ginagawa ko, kaya hindi tayo makakaranas ng mga unexpected problems,” sabi ni Derrick habang tumatango. Siya pa rin ang nagtatag ng napakalaking kumpanya. Walang problema sa kanya ang humarap sa maliit na problemang tulad nito. “Na-reassure ako sa aking narinig,” nakangiting sinabi ni Gerald bago siya humigop ng tsaa. Nakangiting pabalik si Derrick nang bigla siyang naudyukang magtanong, “Hanggang kailan mo balak manatili dito, brother Gerald...?” "Hindi rin talaga ako sigurado, sa totoo lang. Sa tingin ko mananatili lang ako hanggang sa maresolba ang mga problema ko,” sagot ni Gerald habang umiiling. Kahit pa sinabi niya iyon, alam ni Gerald na kailangan niyang umalis sa lalong madaling panahon dahil isang araw lang ang kakailanganin niya para pabagsakin ang pamilyang Hanyu at Kanagawa... Iyon ay kung kailangan niya talagang umalis sa lalong madaling panahon. Pagkatapo
"Ano pa ang kailangan mo?" Tumango si Derrick saka siya sumagot.“Ito muna sa ngayon. Ipapaalam ko agad sayo kapag kailangan ko ang tulong mo.” sabi ni Gerald."Sige. Babalik muna ako at hayaan ang uutusan ang mga tauhan ko na imbestigahan ang dalawang pamilya. Ipapaalam ko kaagad sayo kapag may balita na." Tumayo si Derrick at mabilis na umalis pagkasabi niya nito.Nang makitang umalis si Derrick ay humikab si Gerald.Habang nagbubuhos siya ng isa pang tasa ng mainit na tsaa, sinimulan niyang isipin kung paano patayin ang pamilyang Kanagawa at Hanyu.Siya mismo ang nagbanta sa dalawang pamilya, kaya alam ni Gerald na hindi matatakot sa pagbabanta ang mga pamilyang may mataas na status na tulad nila. Mananahimik lang ang mga pamilyang ito sa loob ng ilang araw.Paglipas ng ilang oras, sisimulan na nila ang move laban kay G erald.Ilang beses na itong naranasan mismo ni Gerald."Bakit ka nakaupo dito?" Habang malalim ang iniisip ni Gerald, biglang tinulak ni Takuya ang pinto. Na