“May nagsabi ba sayo na pwede kang umupo dito? Ang lugar na ito ay nakalaan para sa aking boyfriend! Oh my goodness... loser ka na nga noon, pero pagkatapos ng tatlong taon sa university, hindi ka pa rin nagbabago! Umalis ka nga, alis!”

Hindi na maalala ni Gerald ang kanyang pangalan at hindi niya susubukang makipag-away sa kanya sa ngayon.

Ang natitirang upuan na lamang ay ang nasa tabi ng pintuan, kung saan pumapasok ang lahat ng pagkain.

Napagtanto ni Gerald na ito ang intensyon na gawin ng lahat ng naroroon kaya pasimpleng sumunod na lamang si Gerald.

Sa totoo lang, mayroong isang bakanteng upuan sa tabi ng Sharon. Gayunpaman, nilagay niya ang kanyang handbag doon na nagpapahiwatig na ini-save niya ang pwesto para sa isang tao. Sigurado na hindi gumawa si Sharon ng hakbang para alokin ito sa kanya.

Ngumisi si Lilian kay Gerald, pagkatapos ay lumingon at nagtanong siya, "Sharon, kailan makakarating si Murphy dito?"

"Ang lalaking iyon ... Hmph! Palaging wishy-washy tungkol sa