Pagkatapos ihinto ni Gerald ang kotse, kinuha ni Ray ang isang wooden box mula sa kanyang backpack. Ang box ay may painting na kahawig ng isang spider sa takip nito... Pagkatapos nito, dahan-dahang binuksan ni Ray ang wooden box... at sa loob nito ay isang itim na butil. "Ang bagay na hinanap nila... ay ang butil na ito!" sabi ni Ray sabay abot ng box kay Gerald. Kinuha ni Gerald ang box at tinitigan niya ng mabuti ang itim na butil... at makalipas ang ilang segundo, ang butil ay biglang umilaw ng kulay pula! Nang makita iyon, pareho silang nagtinginan sa isa't isa. Mukhang pareho ang nasaksihan nilang dalawa. “…Saan mo ito nakuha?” tanong ni Gerald makalipas ang ilang sandali. “Natandaan mo noong bumiyahe tayo sa probinsya? Natagpuan ko ito sa tabi ng isang maliit na ilog at napilitan lang akong kunin ito... Pagkatapos nito ay nalaman ni Tyson at ng iba pa na nasa akin ang box at pinilit nila akong ibigay ko ito sa kanila kahit na tumanggi ako…” sagot ni Ray. "Okay... Ma
“Copy!” sagot ng dalawa. Makikipagsapalaran sila ng bulag kaya wala silang idea kung anong panganib na aasahan nila. Ang tanging magagawa lamang nila ay maghanda ng iba't ibang tactic at kagamitan sa pag-asang ito ay magbibigay-daan sa kanila na maging handa upang harapin ang mga sitwasyon na kailangan nilang kaharapin. Pero dahil kasama nila si Gerald, walang alinlangan na magiging mas panatag ang loob nina Juno at Ray. Alam ng dalawa na hindi hahayaan ni Gerald na may mangyari sa kanila. Silang tatlo ay maagang nagpahinga nang gabing iyon. Sila ay magsisimula ng isang bagong pakikipagsapalaran sa susunod na araw, kaya kailangan nilang maging maayos at handa. Pagsapit ng eight o’clock ng umaga, muling tiningnan ng tatlo ang mapa ni Gerald, na ibinigay sa kanila ng Old Flint, bago sila sumakay sa kanilang sasakyan at nagmaneho papuntang Sunset Village... Aabutin sila ng humigit-kumulang dalawang araw bago sila makarating doon. Malamang ay kailangan nilang gumugol ng dalawang
“...Hindi madaling makuha ang token na iyon... Kung tutuusin, sinabi rin sa libro na marami pang iba ang nagtangkang makuha ang token ng Demonic Blood. Hindi lang sila nabigo, ngunit silang lahat ay nagbayad ng napakalaking presyo…” sagot ni Juno. "Alam ko. Naniniwala ako na sa huli ay makukuha natin ang token!" confident na sinabi ni Gerald. Nabigo ang iba na makuha ang token, ngunit hindi ibig sabihin nito ay mabibigo rin si Gerald. Sigurado si Gerald na sa pagbabago ng panahon, ang mga kakayahan ng kanyang henerasyon lalong mahihirapan na harapin ng Demonic Blood Clan. Base sa kanyang kasalukuyang kakayahan, talagang naniniwala siyang may karapatan siyang makuha ang token ng Demonic Blood... Pagkatapos ng dalawang araw na pagmamaneho, sa wakas ay dumating ang tatlo sa Sunset Village… Pagdating nila doon, sinabihan ni Gerald si Juno na maghanap ng hotel na pwede nilang matuluyan. Ipagpapatuloy nila ang pangalawang stage ng kanilang paglalakbay sa susunod na araw... Mabilis
“…Manatili kayong dalawa dito. Pupunta ako doon para tingnan ito!" bilin ni Gerald habang bumabangon siya at kinuha ang kanyang baso na walang laman bago siya naglakad patungo sa direksyon kung saan nakaupo ang apat na lalaki. Dahil self-service ang pag-refill ng inumin ng mga customer sa lugar na ito, normal lang para kay Gerald na kumuha ng mas maraming tubig para sa kanyang sarili. Gayunpaman, habang naglalakad siya ay siniguro niyang ‘aksidenteng’ malaglag ang kanyang baso sa tabi mismo ng mesa ng apat na lalaki! Nakita niyang hindi niya sinasadyang tumalsik ang ilang tubig sa ilan sa mga pantalon ng mga lalaki, kaya mabilis niyang kinuha ang baso habang nanghihingi ng paumanhin na sinabi, "I-I'm sorry!" Kinuha lang ng isa sa mga lalaki ang baso ni Gerald bago niya ito ibinalik sa kanya sabay sabing, “Okay lang, maging maingat ka sa susunod!" “O-Oo!” sagot ni Gerald nang mapansin ang tattoo sa pulso ng lalaki habang binabawi ang kanyang baso. Pagkatapos nito ay nagmamadal
Nakatago si Gerald at lihim na sinusubaybayan ang lahat ng ito, ngunit nagulat siya nang makita niya ito. Ang lalaking nakabalabal ang pinuno ng Soul Hunter... Dahil nandoon ang kanilang pinuno, masasabi na ito ay isang malaking misyon. Sa madaling salita, posibleng marami pang Soul Hunter ang nakapalibot sa paligid... Naputol ang pag-iisip ni Gerald nang tanungin ng nakabalabal na lalaki ang kanyang mga nasasakupan sa malamig na pamamaraan, "Wala pang nakakaalam sa inyong tunay na pagkatao, tama?" "Huwag kang mag-alala, leader, itinago namin ng mabuti ang aming pagkatao!" sagot ng isa sa mga Soul Hunter. “Mabuti naman. Kailangan niyong pumunta sa phosphorite mountain area sa madaling araw. Pupunta ako doon mamayang gabi. Isa pa, huwag niyong hayaan na madiskubre kayo ng ibang tao!" bilin ng lalaking nakabalabal. "Naiintindihan, leader!" sabay-sabay na sumagot ang apat na Soul Hunters. Pagkatapos nilang sabihin ito, ang lalaking nakabalabal ay tumalon ng mataas at naglaho s
“...Anong kapangyarihan... Anong klaseng halimaw ka?! Wala kaming ginawang masama sayo! Anong dahilan mo para patayin kami?!" tanong ng isa sa mga Soul Hunter. Tama siya kung tutuusin. Bigla na lang silang inatake ni Gerald! Nagtataka sila sa pangyayaring ito. “Hah! Wala akong kailangang ipaliwanag!" sagot ni Gerald habang isinasaalang-alang pa nila ang posibilidad na sabihin niya sa kanila ang kanyang motibo o ang kanyang pagkatao. Imposible na mangyari iyon! Dahil dito ay gumawa ng move si Gerald... at sa isang kisap-mata, ang tatlong natitirang Soul Hunters ay tuluyan nang nawalan ng buhay. Hindi man lang nila nalaman kung sino talaga si Gerald bago sila mamatay... Ngayong patay na silang apat, sinimulan ni Gerald ang paghahanap sa kanilang mga katawan... Sa kalaunan ay nakakita siya ng apat na Soul Hunter token. Tulad ng sinasabi ng pangalan nito, ang mga token na ito ay kumakatawan sa kanilang katayuan bilang Soul Hunters at ang sinumang tatanggapin sa organisasyon ay ma
Matapos umorder ng kanilang pagkain, hindi napigilan ni Ray na bumulong, “Nakita ba ninyong dalawa ang lahat ng phosphorite na iyon sa labas? Napakamahal!” “Base sa narinig ko, binebenta sila ng mga lokal para kumita ng extra. Ang isa pang nakakatuwang bagay na nakita ko ay ang phosphorite ay walang limitasyon. Kapag hinukay ang isang lugar, mas maraming phosphorite ang lilitaw pagkaraan ng ilang oras! Napaka-magical nito,” paliwanag ni Gerald. “Tama! Walang alinlangan na yayaman tayo kung aasa tayo sa walang hanggan na phosporite!” sabi ni Ray. Napailing na lamang sina Gerald at Juno nang marinig nila iyon. Mukhang pera lang ang nasa isip ni Ray. “Hayaan mong ipaalala ko sayo na isa kang outsider, Ray. Kung kukunin mo ang phosphorite, malamang bubugbugin ka ng mga lokal sa lalong madaling panahon!" sagot ni Gerald. Ang mga lokal ang may-ari ng phosphorite at ginamit nila ito para makakuha sila ng kayamanan, malamang ay hindi nila hahayaan na kunin iyon sa kanila ng libre!
"Nandito lang kami para sa maliit na bagay, mister!" nakangiting sinabi ni Gerald habang tumatayo nang makita niya si Juno na sumenyas at tulungan siya. Tiningnan lang ng Soul Hunter si Gerald habang nakasimangot siya bago siya mayabang na sumagot, “Sino ka? Hindi mo ba nakikita na kausap ko siya? Sa tingin mo ba ay may kinalaman sayo ang lahat ng ito?" Sumimangot si Gerald nang makita niya ito... at huli na nang makita ng Soul Hunter na lumilipad na siya pabalik mula sa palm attack force ni Gerald! Nang makita iyon, agad na bumangon ang iba pang Soul Hunters at nilabas nila ang kanilang mga dagger habang nakatingin sila ng masama kay Gerald. Hindi nila inasahan na aatake si Gerald sa kanila. Hindi nila inasahan na magiging ganito rin siya kalakas. "Hindi sila mga ordinaryong tao! Malamang ay may dahilan sila kung bakit sila nandito! Kunin niyo sila!" sabi ng isa sa mga Soul Hunter. Nang marinig iyon, ang iba pang Soul Hunters ay mabilis na tumakbo patungo kay Gerald at sa