Inilagay ni Tanya ang kanyang mga earphone at nakinig siya sa music. Narinig niya ang boses ni Tiffany ngunit hindi siya sumagot.

Para sa ilang mga kakaibang kadahilanan, nakaramdam siya ng halos hindi maiiwasang pakiramdam. Hinamak niya kung paano pinangangasiwaan ni Tiffany ang mga bagay, at nadama ang isang bahagyang pahiwatig ng inggit at pagkalito. Sa pagtatapos ng araw, si Tiffany ay isang ipinanganak at makapal na mamamayan ng kapital. Ang mga malalaking batang babae sa lungsod ay tila na-pre-install na may sariling halo - hindi niya kailangang magtrabaho nang husto; ang kanyang bilog ay nasa isang klase na higit sa kanyang sarili.

Hindi mahalaga kung gaano siya sinubukan, hindi siya naiiba sa Beckett, hindi lubos na mai-assimilate ang kanyang sarili sa grupo. Hindi alintana kung gaano kalaki ang tila sa ibabaw, malalim, palagi siyang nahuli sa isang mapait na pakikibaka. Wala rin siyang pangunahing karapatan sa pag-set up at pagbili ng bahay sa lungsod. Hindi, hindi rin siya