Tumahimik siya habang naglalakad nang nakaramdam ng sakit sa kanyang puso. Maririnig ang pahiwatig ng kalungkutan sa tono ng kanyang pananalita...

Bago pa man maging maayos ang kanyang emosyon, ipinagpatuloy niya ang pagsasabi sa susunod na bahagi ng kanyang pangungusap, "Gumawa ka ng gulo sa aking mesa. Dapat mong linisin ito."

Hinawakan niya ang kanyang mga ngipin at naglakad palabas nang hindi tumalikod. "Assh * le! Gawin mo mismo!"

Ang maayos na nakabalangkas na malamig na ekspresyon sa mukha ni Jackson ay gumuho sa sandaling sinampal niya ang kanyang pintuan ng opisina. Umupo siya sa upuan na mainit pa rin mula sa kanyang pagbagsak, ipinikit ang kanyang mga mata, at huminga ng malalim. Ang isang bahagi ng kadiliman sa kanyang puso ay hinalinhan.

Naisip niya na siya ay nag-hallucinating nang tumakbo siya sa elevator at natanto lamang na totoo ito nang buksan niya ang kanyang bibig upang magsalita. Hindi niya alam kung paano haharapin siya. Siya ang nag-iisang babae na hindi niy