Humakbang ang driver upang suportahan siya, "Nasaan ang iyong sasakyan?"Tumuro siya patungo sa gilid ng kalsada, "Doon."Ang driver ay nabigla, "Hindi ako... hindi kailanman minaneho ang kotse na ito bago..."Ang nais gawin ngayon ni Tiffany ay ang umuwi at matulog, "Maayos na. Magmaneho nang dahan-dahan at isipin ito bilang isang average na kotse sa halip na isang mamahaling sasakyan. Hindi mo kailangang magbayad para sa isang bagay kung ikaw ay bumagsak sa anumang bagay. Siguraduhin lamang na manatiling buhay ako."Naririnig ito, tinulungan siya ng babae sa kanyang kotse nang walang pag-aatubili.Naisip niya na matagal nang matulog si Jackson sa oras na dumating siya sa villa ng White Water Bay. Sa halip, ang ilaw sa silid sa ibaba ng silid ay nakabukas pa rin. Nang maglakad siya, nahaharap siya sa isang maasim na mukha na Jackson, na kumikinang sa kanya mula sa sopa.Nakaramdam siya ng kasalanan. "Bakit ka pa rin?"tanong niya, na may kaunting lisp.Hindi sumagot si Jackson. N
Nag-panic si Tiffany. Ito ang uri ng gulat na hindi maitatago ng alak. Hindi niya akalain na ito ay magbubuking sa kanya at ang magpapasimula ng galit ni Jackson, "Huwag kang ganito... wala talaga akong kasama..."Hindi sumagot si Jackson. Sa halip, pinagpatuloy niya ang pagsisimangot sa kanya. Masyadong nababalisa si Tiffany na makahanap ng paraan para makatakas dito. Sa kasamaang palad, wala siyang ideya kung paano niya gagawin ito. Sa isang saglit, nagulat siya dahil itinulak niya si Jackson sa kama, "Magtiwala ka lang sa akin... Ngayon lang... Hindi ako nagsisinungaling sayo..."Tinulak siya palayo ng lalaki, “Umalis ka sa harapan ko! Pagod na ako. Wala na akong ganang makipag-away sayo."Yumuko siya at inatake ang labi ni Jackson habang nilalabanan niya ang kanyang kalasingan, “Alam kong pagod ka. Tinutulungan lang kitang magpahinga." Pagkatapos, dahan-dahan niyang hinalikan ang kanyang katawan at huminto sa kanyang tiyan...Bakit maaabala si Jackson sa galit na nararamdaman
Sinampal ni Tiffany ang kanyang kamay palayo. Ang mga alaala mula kagabi ay dahan-dahang bumabalik sa kanyang isipan. Siya ay ganap na wala sa iba't ibang uri. Talagang nagawa niya ang ganoong bagay!Sumimangot si Jackson, "Ano? Humihingi ka lang ng paumanhin, ngunit ngayon ay naging magalit ka? Galit pa rin ako ... "Siya ay walang pagsasalita at pinili na dumulas, "Ako... wala akong ginawang mali. Hindi bababa sa, walang tungkol sa. Humingi ako ng tawad, kaya kahit kami. Mayroon akong trabaho na dapat gawin! "Pagkatapos, tumayo siya at naghanda na umalis, ngunit hinila niya ito pabalik," Isang beses pa, ang opisina ay medyo walang laman ngayon..."Naramdaman niya na nabaliw na siya. Ito ang tanggapan, "Hindi! Hayaan mo na ako! Pag-uusapan natin ito sa bahay!"Tumanggi siyang sumunod. Yumuko siya at sinipsip sa kanyang earlobe. Halos pinalayas siya ng kanyang panunukso. Nakipagbaka siya sa kalahati ng puso, halos sumuko. Ang takot ay nagdala ng ibang uri ng mataas. Natatakot laman
Itinago ni Mary ang mga impormasyon na ito dahil natatakot siyang sabihin ito kay Arianne. Ang sinabi lang niya ay may sipon ang matandang babae at walang nangyaring masama sa kanya. Hinintay niyang bumalik si Arianne sa kanyang kwarto bago niya tinawagan si Mark, “Sir, may nangyari kay Mrs. Wynn. Si Zoey Harris at ang kanyang asawa ay pinagod siya hanggang sa nagkaroon siya ng acute pneumonia. Ang patuloy niyang lagnat ang nag-damage ng kanyang utak. Matanda na siya at kahit na mailigtas ang buhay niya, malaman ay magkakaroon siya ng mga side effect. Hindi ko ito kayang sabihin kay Mrs. Tremont... Ano na lang ang dapat nating gawin?"Nakasimangot si Mark nang hinaplos niya ang pagitan ng kanyang noo habang nasa loob siya ng opisina. “Alam ko nang may mangyayari na ganito... Ako nang bahala dito. Tama ang ginawa mo Mary. Huwag mong hayaang malaman ito ni Ari."Matapos ang tawag, sinabihan niya ang kanyang sekretarya na si Davy na kanselahin ang lahat ng kanyang mga meeting para sa ha
Biglang napatahimik ang kanyang asawa. Tumalikod siya at umalis ng mabilis.Nakinig si Mark sa paliwanag ng doktor sa ospital at unti-unting dumilim ang itsura niya.Malungkot ang itsura ng doktor. "Matanda na siya at masama rin ang panahon. Dapat ay inaalagaan siya ng mabuti. Dapat binigyan siya ng pansin noong tuloy-tuloy ang kanyang lagnat. Paano ito nag-develop ang acute pneumonia? Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang ginagawa ng mga nag-aalaga sa kanya. Wala nang malay ang matandang babae nang dinala siya dito. Hindi ito mangyayari kung ang lagnat niya ay nawala na sa loob ng tatlong araw. Hindi ba napansin ng pamilya ang lagnat niya nitong mga nakaraang araw? Mabubuhay na lang siya gamit ang oxygen tank at gamot ngayon. Hindi pa humupa ang lagnat niya kaya kritikal pa siya ngayon. Hindi na rin siya bata at masasabi ko na ngayon na mas mabuting ihanda mo ang iyong sarili."Naging mga kamao ang kamay ni Mark. "Gawin mo ang iyong makakaya para maligtas ang kanyang buhay. Hin
Napansin ni Mark na kulang na siya sa oras at mahinahon niyang sinabi, “Huwag kang mag-alala, Lola. Ituon mo ang atensyon mo sa pagpapagaling. Dadalhin kita sa bagay at mananatili ka sa amin mula ngayon. Hindi mali ang pagpigil mo ng kanilang kasal kaya hindi mo kailangang makonsensya. Alam ni Ari ang kabutihan mo sa kanya. Umaasa din siya na gumaling ka."Bigla na lang bumilis ang paghinga ng matandang babae. Hindi na siya makapagsalita. Mabilis na tumakbo palabas si Mark para tawagan ang doktor, “Bumibilis ang paghinga niya, kailangan ko ng doktor dito!”Nagmadaling pumasok ang doktor sa Intensive Care Unit. Sa puntong iyon, naging malumanay ang paghinga ng matandang babae, ngunit hindi pa rin ito maayos. Sinubukan ng doktor na kausapin ang matandang babae, "Naririnig mo ba ako?"Agad naman na tumango ang matandang babae at dahil doon ay nakahinga ng maluwag ang doktor, "Kailangan mong manatiling kalmado at doon ka gagaling."“Magiging… mahirap na para sa akin na gumaling ulit...
Kadalasan ay maaga siyang umuuwi. Ngunit ngayon ay ayaw na niyang umuwi. Hindi niya alam kung paano haharapin si Arianne. Natatakot siya na baka masabi niya ang totoo. Binabalot ang kanyang isipan sa mga salitang sinabi ng matandang babae sa Intensive Care Unit. Inilabas ni Mark ang kanyang cellphone at tinawagan si Henry, “Henry, dalhin mo si Zoey Wynn at ang kanyang asawa sa opisina, ngayon din.”Dumating sila makalipas ang kalahating oras. Nakita ni Zoey ang itsura ni Mark at alam niyang may mali. Sa kabilang banda, ang kanyang mangmang na asawa ay humahanga sa itsura ng Tremont Tower.Nataranta si Zoey. "Mark... Bakit mo kami pinatawag dito?"Ngumiti na lamang si Mark, "Alam mo ba kung paano nagkasakit si Lola?"Nanigas ang katawan ng asawa ni Zoey at pagkatapos ay kinuskos ang kanyang ilong nang may pagkakasala. Wala namang alam si Zoey dito, "Normal lang na magkasakit ang isang tao sa panahon na kgo. Naging busy lang ako kamakailan at hindi binanggit ng nanay ko nilalagnat si
Ayaw ni Zoey na humingi pa ng kabayaran. Matapos ang lahat ng ginawa ng kanyang asawa, wala siyang lakas ng loob na humingi ng kahit isang sentimo. “Wala akong gusto. Hindi ko kayang harapin ang aking ina. Mangyaring pangalagaan ang mga kaayusan sa libing. Aalis ako sa capital bukas."Ang kanyang asawa, gayunpaman, ay hindi masaya. “Idiot ka ba? Pwede kang tumanggi kung gusto mo, pero gusto ko ng pera! Iyan ang iyong ina. Twenty years akong tumulong sa pag-aalaga sa kanya!"Nanlilisik ang mga mata ni Mark sa inis. “Kayo ba ang nagbibigay ng suporta para kay Lola, o siya? Wala ako sa mood makipag-debate sayo. Dapat alam mong mabuti ang iyong ginawa. Sinabi sa akin ni lola ang lahat bago siya namatay. Ang mga krimeng nagawa mo ay nasa ilalim ng kategorya ng pang-aabuso sa matatanda; pwede kitang idemanda! Umalis ka, maliban kung gusto mong makulong!"Ang asawa ni Zoey ay mukhang hindi nababagabag. “Patay na siya. Sino ang magsasabi kung totoo ang sinasabi mo? May proof ka ba? Ano, sa