"Sinadya mong gawin ito, di ba?" Binigyan niya si Jackson ng isang mapambintang na hitsura.

"Hindi, hindi. Nasa armrest ang baso ng alak noong umalis ako. Hindi ko alam kung paano ito nabuhos. " Inosente na nagkibit balikat si Jackson.

"Sinasadya mo akong pahirapan, hindi ba? Alam mo naman na pagod ako mula sa paglilinis at gumawa ka pa ng gulo kanina! Paano ko lilinisin ang sofa na ito?" Si Tiffany ay mukhang iiyak na dahil wala siyang karanasan sa paglilinis ng isang may mantsa na sofa.

Tumawa si Jackson nang tuluyan. Akala niya ay aakusahan siya ni Tiffany na sinadya niyang mantsahan ang sofa para sumunod si Tiffany sa kanya. Hindi niya inaasahan na ang isip ni Tiffany ay magiging inosente. Ang utak niya ay hindi gumagana na tulad ng isang normal na tao.

Hatinggabi na at tuluyang tinanggap ni Tiffany ang katotohanan na hindi siya uuwi ngayong gabi. Gayunpaman, pinilit pa rin niya na hindi maki-share ng parehong kumot ni Jackson. Kahit papaano, mas ligtas siya sa ganitong paraan.