Nasa bingit na ng kabaliwan si Mark. “Please, Tita Shelly, pasensya na talaga, okay? I'm sorry, kaya tumigil ka na sa kakaiyak! Hindi ko dapat sinabi iyon ng ganoong paraan, okay? Kasalanan ko ito. Sobra akong na-stress mula sa trabaho, kaya mas malupit ang mga salita ko. Pero sa totoo lang... Gusto ko lang na tumigil ka sa pag-atake kay Arianne kahit minsan lang, please?”

Lahat ng sinabi niya ay para kay Arianne! Habang pinapakinggan siya ng mas matagal ni Shelly, mas lalo siyang nababalisa. Sumigaw siya hanggang sa dining hall sa abot ng kanyang makakaya, “Narinig mo iyon, Arianne Wynn?! Mas masaya ka na ngayon, hindi ba? Kahit na pahirapan mo siya, kahit gaano ka kabastos sa kanya, ikaw pa rin ang iniisip niya! Lahat ng sinasabi niya sa akin ay walang iba kundi pagtatanggol sayo! Tignan mo siya, sabihin mo sa akin na wala kang nararamdaman na kahit katiting ng konsensya!"

Dumiretso ang kamay ni Mark sa kanyang noo, hinihimas ang kanyang mga ulo habang sumasakit ito. Kakaibang uri