Nataranta at nabalisa si Robin kaya nanginig ang kanyang katawan. Nakagat niya ang kanyang labi nang walang sinasabi. Sa totoo lang hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Nawalan siya ng kakayahang mag-isip, dahil nababalot siya ng hininga ni Sylvain. Gayunpaman, isang bagay ang napakalinaw sa kanya: paano niya malalabanan ang pang-aakit ni Sylvain kung wala siyang karanasan sa pag-ibig at pakikipagrelasyon?

Wala siyang pinagkaiba sa anumang karaniwang babae. Hinangaan niya si Sylvain, hanggang sa puntong minahal niya ito. Gayunpaman, ang lahat ng ito ay mga iniisip lamang sa kanyang ulo. Hindi niya naisip na gawing aksyon ang mga damdaming iyon, ngunit nasa ganitong sitwasyon siya ngayon...

Nang makitang hindi na nagpumiglas si Robin at nananahimik, matapang na kumilos si Sylvain.

Hanggang sa gumalaw pababa ang katawan ni Sylvain ay natauhan si Robin. “Baliw ka…!”

Ang madamdaming galaw ni Sylvain ay nagpatigil sa mga pag-ungol ni Robin habang nakatutok siya sa sandaling iyon. Si