Pagkalabas na pagkalabas ni Melanie sa kwarto, nakaharap niya ang butler ng pamilyang Smith. Ibinaba niya ang kanyang ulo at itinago ang kanyang nararamdaman. Hinawakan niya ng mahigpit ang kanang kamay niya sa kaliwa niya para mas takpan ito. “Ano iyon?”

"Hinihintay ka ni Don Smith," propesyonal na sinabi ng butler.

Tumango siya at sinundan siya sa looban. Parang walang balak matulog si Don Smith ngayon. Gabi na pero umiinom pa rin siya ng tsaa. Ang uri ng tsaa na kanyang ininom ay nakakatulong sa pagpupuyat ng mga tao, kaya hindi ito makakatulong kung gustong matulog ng mga matatandang nasa kanyang edad.

"Lolo," magalang na sinabi ni Melanie.

Ikinaway ng matanda ang kanyang kamay para senyasan siyang maupo. May mga street lamp lang sa courtyard na iniilawan ang looban kaya hindi ito masyadong maliwanag. Kaya naman, hindi na niya kailangang itago ang kanyang nasugatan na kaliwang kamay.

Ang matandang lalaki ay tumingin sa malayo na kalangitan sa loob ng napakatagal na panahon, pa