Napagisip isip na ni Yusof ang lahat bago ito magpatuloy sa pagsasalita. “Hindi sapat ang kapaligiran ng bulubunduking ito para mapabagsak sila ng tuluyan. Dapat nating isaisip na hindi pangkaraniwang tao sina Chester at Dax.”

Nang sabihin niya iyon, tumuro si Yusof sa sand plate bago niya ito simulang pagaralan ng maigi.

…

Nakarating na rin sina Chester at Dax sa Westrington kasama ang nasa limampunglibong mga elite na disipulo pagkalipas ng ilang oras. Kapansin pansin ang pagsapit ng dilim noong mga sandaling iyon.

“Kuya Chester!”

Nakita ni Dax na pagod ang lahat kaya agad siyang tumuro sa isang bundok sa harapan. “Sigurado akong pagod na kayong lahat pagkatapos niyong maglakbay ng ganito katagal. Magpahinga na muna tayo roon.”

“Sige!”

Tango ni Chester habang hindi nito nakakalimutang sabihin na, “Sinabi ni Ambrose na inatake sila ng mga tauhan ni Yusof habang papatakas sila sa Westrington. Sigurado ako na alam na ng kalaban na naririto tayo kaya magiingat kayo sa inyong palig