Walang tigil na sumigaw ang apat kay Darryl. Kung hindi lang nakatali ang mga ito, kanina pa sana patay ang pumasok na si Darryl.

Tumawa naman dito ang hindi nagsabi ng kahit na anong si Darryl. Hinayaan niyang maglabas ang tatlong ito ng kanikanilang mga galit.

Nang malapit na silang matapos sa kasisigaw, humila siya ng isang upuan at umupo sa harap ng mga ito. “Sa paningin ninyong apat, dapat na akong mamatay dahil pinatay ko ang buong pamilya Dixon. Pero tatanungin ko kayo, maraming mga pinatay at ninakawan na inusenteng mga sibilyan ang pamilya Dixon. Karapat dapat din ba ang mga taong iyon na mamatay?”

Dito na nagtinginan ang apat, hindi na sila nakasagot sa tanong ni Darryl. Tama nga ito. Kilala ang mga Dixon bilang pamilya na naghahasik ng kasamaan sa Yunzhou City ng napakaraming taon.

Dito na nagpatuloy sa kaniyang pagsasalita si Darryl, “At kayong apat! Hinayaan niyo ang mga Dixon na gawin ito! Alam niyo ba kung gaano kalaking gulo ang ginawa ninyo sa buong Yunzhou City?”