Nang makita niya ito, tumawa di Donoghue habang nakatingala siya sa kalangitan. “Nakapaghiganti na rin ako sa wakas! Wala na ngayon si Rama, susunod ka na sa kaniya, Darryl.”

Natuwa at nasabik nang husto si Donoghue sa kaniyang nakita. Dito na siya tumalikod para yumuko nang may magkadikit na kamao sa harapan ni Amastan. “Maraming salamat sa iyong tulong! Paalam!”

At pagkatapos ay agad itong lumundag sa kalangitan at umalis. Mabilis na nawala ang imahe nito sa paningin ng lahat.

Agad na kumunot ang noo ng mga miyembro ng Wild Wolves Clan noong makita nila itong umalis, dito na nagsimulang mainis ng ilan sa kanila.

“Napakabastos ng isang ito ah? Nagawa siyang tulungan ng kagalang galang na anak pero agad pa rin itong umalis pagkatapos magpasalamat gamit ang isang simpleng salita?!” Isip ng mga ito.

“Dapat na po ba nating habulin ang isang ito, Kagalang galang na anak?” Tanong ng tumatayong pinuno sa Wild Wolves Clan kay Amastan.

Tumingin nang husto si Amastan sa direksyong tinahak