”Bakit ang kapal ng mukha mong magtangkang tumakbo?”

Pinulot ni Ambrose ang Tyrant Hammer at gusto nitong ipagpatuloy ang pagabol sa mga tao, pero bigla itong nanginig at dumura ng dugo. Napaupo at napaluhod ang lalaki sa pangpang.

Hindi pa gumagaling ang mga naunang niyang sugat. Matapos ang matinding labanan ay labis na napagod at naubos na ng tuluyan ang kaniyang internal na enerhiya.

“Kuya!”

Mabilis na lumapit si Eira nang makita nito ang sitwasyon at tinulungan nitosi Ambrose bago may pag-alalang nagtanong, “Ayos ka lang ba? Maayos ba ang pakiramdam mo?”

Hindi sumagot si Ambrose at umiling lamang ito bilang senyales na maayos ang kaniyang lagay.

Nang sandaling iyon ay labis itong napagod, wala na itong lakas pa para magsalita.

Vroom! Vroom!

Ginamit ni Watson ang oportunidad para mabilis niyang imaneho ang bangka palayo.

“Ambrsoe!”

Nang sandaling iyon ay kaagad na tumayo si Watson sa kubyerta at tumitig kay Ambrose. Nagsalita ito gamit ang may pagkamuhing tono. “Tatandaa