Si Donoghue ay mukhang seryoso, ngunit nasiyahan siya sa kanyang puso.'Dapat magalit si Darryl. Nagkaroon siya ng pagkakataon na makuha ako, ngunit hindi niya magawa.'Nag-aalala si Darryl at hindi sigurado kung tumatawa o umiyak. "Kumapit ka, Debra. Hindi mo talaga ako naaalala?" Gusto ni Darryl na lapitan siya.Matapos niyang gawin ang dalawang hakbang lamang, lumingon si Debra at itinuro ang kanyang mahabang tabak sa kanyang mukha. Galit siya sa sinabi niya, "Tumayo ka doon! Papatayin ko ang aking sarili kung gumawa ka ng isa pang hakbang. Mas gugustuhin kong mamatay kaysa hayaan mong makuha ang gusto mo."Ibinaling niya ang mahabang tabak at inilagay ito sa kanyang sariling leeg. Alam niyang desperado siya dahil gusto niya para sa kanyang kagandahan.Siya ay isang taong konserbatibo, kaya paano niya hahayaan ang isang kakila-kilabot na tulad niya na lumabag sa kanya.Nagpasya si Debra kung susundin siya ni Darryl, papatayin niya ang sarili. Hindi mahalaga kung ano ang kany
Sa sandaling iyon, hawak ni Debra si Donoghue habang naglalakad sila sa labas ng maharlikang lungsod. Habang naglalakad sila, patuloy na lumingon si Debra.Bagaman hindi niya nakita ang anumang mga sundalo sa likuran nila, si Debra ay hindi nakakaramdam ng lundo sa kanyang puso.Sa sandaling iyon, huminga ng malalim si Donoghue at mahina na sinabi, "Senior Sister, hindi mo na kailangang patuloy na tumingin sa likod. Si Darryl ay isang kakila-kilabot na tao. Kahit na ipinapadala niya ang kanyang mga tao upang habulin tayo, hindi nila tayo papayag na makita sila."Nang marinig niya iyon, nag-aalala si Debra. "Ano ang gagawin natin?"Habang nagsasalita siya, may naiisip si Debra na parang kinagat niya ang kanyang mga labi at sinabi, "Bakit hindi kami bumalik sa Nakalimutan na Lambak. Ligtas tayo kung bumalik tayo doon."Hindi nakalimutan ni Debra na suriin ang kalagayan ng pinsala ni Donoghue. Napuno ng pangangalaga at pagmamalasakit ang kanyang mukha.Sa kanyang puso, ang Forgotten
Di-nagtagal, lumipas ang ilang oras, at ang maputla na mukha ni Donoghue ay nagsisimula nang maging mapula muli. Ang panloob na enerhiya sa kanyang tiyan ay halos nakabawi. Sa nagdaang ilang oras, ipinangako ni Debra na bantayan ang kuweba nang hindi nabigo.Sa sandaling iyon, binuksan ni Donoghue ang kanyang mga mata at sinabi kay Debra nang buong pasasalamat, "Senior Sister! Sigurado ay pagod ka."Taos-pusong nagpasalamat si Donoghue mula sa ilalim ng kanyang puso.Nang makita niya kung paano binabantayan siya ni Debra nang buong puso sa mga nakaraang oras nang hindi nagpahinga, naantig si Donoghue, sa kabila ng pagkakaroon ng masamang puso.Ngumiti sandali si Debra. "Tayo ay mula sa parehong Master; hindi mo na ako dapat pasalamatan, Junior Brother."Habang nagsasalita siya, tiningnan niya ang mukha ni Donoghue; mas maganda ang hitsura niya kaysa dati. Natuwa si Debra, "Junior Brother, ano ang nararamdaman mo ngayon? Mas maganda ba ang pakiramdam mo ngayon?"Tumango si Donoghu
“Maling tao?” Natitigilang nagtinginan sina River at Ocean. “Sigurado ako na siya si ate Debra. Paano tayo nagkamali?”Napakamot na lang si River sa kaniyang ulo, awkward itong ngumiti at sumagot ng, “Huwag ka ngang magbiro, ate. Hindi ba’t nandito ka rin para hanapin si Kuya Darryl? Narinig kong siya na raw ang bagong Emperor ng Westrington. Natutuwa kami ng kapatid ko para sa kaniya.”Ngumiti naman si Ocean at nagpatuloy sa pagsasalita. “Oo nga. Pagkatapos nating magpahinga ay magpunta na tayo sa Royal City nang magkakasama para hanapin si Kuya Darryl.”Nafrustrate naman si Debra habang ipinapadyak ang kaniyang mga paa. “Hindi ko naiintindihan ang mga pinagsasabi ninyo. Hindi niyo ako ate. Siguradong nagkakamali lang kayo sa akin.”“Siguradong may problema sa kanilang mga utak ang dalawang ito. Sinabi ko nang nagkakamali sila pero hindi pa rin sila tumigil sa pagtawag sa akin na ate.”Tuluyan nang natigilan sina River at Ocean nang makita nila kung gaano kadeterminado si Debra.
“Sa totoo lang, maari ngang hindi sumusunod si Darryl sa kagustuhan ng nakararami, pero hindi pa rin karapat dapat para sa kaniyang mga disipulo na mamatay. Pero nagawa pa rin siyang patayin ng aking junior, hindi ito tama.” Isip ni Debra.Nagalit nang husto si Ocean habang galit na sumisigaw kay Donoghue, “Ibalik mo ang buhay ng kapatid ko, Donoghue!”Sumabog ang kaniyang lakas noong sumugod siya palapit nang dahil sa sobrang galit. Napaligiran ng napakalakas na aurang pumapatay si Ocean, umikot ang hangin sa paligid at naging katakot takot ang tanawin sa kalangitan.Hindi naman naapektuhan si Donoghue ng ginagawang pagatake ni Ocean.Bang!Isang napalakakas na dagundong ang kanilang narinig habang nagpapakita ang Sky Breaking Axe sa mga kamay ni Donoghue. Sa loob ng isang ilgap ay ay nagliwanag ang palakol na parang isang araw.“Bwisit! Ang Sky Breaking Axe!” Nanginig si Ocean nang makita niya ang palakol pero huli na ang lahat para mailagan niya ito.“Ang lakas ng loob ng isa
Nang makaalis sina Donoghue at Debra, dumating si Brad kasama ang ilang mga sundalo ng Westrington.Nagulat si Brad at ang kaniyang mga kasama nang makita nila ang mga bangkay nina River at Ocean sa loob ng kuweba.“Mga walang awa. Nagkapirapiraso maging ang puso ng magkapatid na ito,” Isip ni Brad.Nasaksihan ni Brad kung paano inambush ni Donoghue ang magkapatid kanina. Kahit na hindi niya kilala si River at ang kapatid nito, sigurado pa rin si Brad na mga tauhan ito ni Darryl dahil naging pamilyar sila kay Debra.Hindi na nagisip pa si Brad noong mga sandaling iyon. Dito na siya sumigaw ng, “Manatili ang iba rito para kunin ang katawan ng dalawa at sundan ako pabalik para magreport sa kamahalan habang ang iba naman ay maaari nang magpatuloy sa pagsunod kay Donoghue. Huwag na huwag kayong gagawa ng kahit na anong kapalpakan.”“Opo, Heneral.” Iisang sagot ng mga sundalo.Samantala, umupo si Darryl sa tronong may hugis ng dragon sa loob ng palasyo, mahahalatang mainit ang ulo niy
Masunuring tumayo ang mga elder ng Emei at mga elite nitong mga disipulo sa main hall ng Mt. Emei ng World Univese. Walang sinuman sa kanila ang gumawa ng kahit kaunting paghinga.Umupo naman si Megan sa main seat suot ang isang mahaba at kulay purple na dress na nagpaganda sa kaniyang itsura. Nagdikit ang kaniyang mga kilay at mukhang hindi mapakali sa kaniyang iniisip.Ilang sandali pa lang ang nakalilipas mula noong marinig niya ang balita ng pagiging Emperor ni Darryl sa Westrington.Tumama ang balitang ito sa puso ni Megan na parang isang malakas na kidlat. Nagawa niyang dukutin sina Lily, Zhurong kasama ng isa pang tao bago wasakin ang pamilya Carter noon. Nagawa pa nga niya noong puwersahin ang mga miyembro ng pamilya Carter na inumin ang Dark Day Pill. Ginawa niya ang lahat ng iyon dahil masyado siyang naging confident.Si Megan ang Alliance Master kaya walang katumbas ang kasalukuyan niyang posisyon. Isa lang Sect Leader ng Elysium Gate si Darryl kaya wala siyang dapat na
Hindi pa rin aware si Debra na nagsisinungaling lang sa kaniya si Donoghue sa mga sandaling ito.Bahagyang ngumiti at tumango ang natutuwang si Donoghue. “Ha-ha! Siguradong susuka ng dugo sa sobrang galit si Darryl sa sandaling malaman niyang tutulong si Debra na wasakin ang pamilya Carter.”Habang nagiisip, nakakita si Donoghue ng isang maliit na batis sa kanilang harapan. Dito na ngumiti si Donoghue at sinabing, “Magpahinga na muna tayo rito, Senior. Uminom ka muna ng tubig at magpahinga bago tayo bumalik sa pamilya Carter.”Sumangayon naman dito si Debra.Narinig nila ang tunog ng mga yapak na nagmumula sa kanilang likuran. Naging mabilis at malakas ang mga tunog ng yapak na ito. Mahahalata ring nagmumula ito sa maraming tao.Natigilan dito sina Donoghue at Debra. Dito na sila tumingin sa direksyon na pinagmumulan ng tunog.Hay!Hindi maiwasang bumuga ng malamig na hininga ni Donoghue nang makita niya kung ano ang nasa kanilang likuran.Nakita niya ang isang grupo ng mga tao