Natuwa si Yvette habang dali- dali niyang binuhat si Darryl sa likuran niya. Pagkatapos, tulad ng tagubilin ng Banal na Magsasaka, inilagay niya si Darryl sa kama na kawayan. Nakasimangot ang banal na magsasaka nang makita ang dugo kay Darryl. Pagkatapos, sinabi niya kay Yvette, "Hubarin mo ang kanyang damit at pagkatapos ay linisin ang mga sugat. Maglalagay ako ng gamot sa kanya." 'Ano?' 'Kailangan kong hubaran siya?' Nanginginig si Yvette nang marinig iyon. Namula ang kanyang mukha; labis siyang nahihiya. Ilang oras ang nakakalipas, tinulungan niya si Darryl na magbihis. Pagkatapos, kailangan niyang hubarin muli ang kanyang damit. Napahiya siya! Natulala din si Darryl. ‘T*ng *na, bakit kailangan kong hubarin muli ang aking damit?' Kumunot ang noo ng Banal na Magsasaka at hinimok ulit sila nang makita ang pag- aalangan ni Yvette. "Sinabi ko sa iyo na hubaran mo ang asawa mo; bakit ka nagdadalawang- isip? Bilisan mo! Nawalan siya ng maraming dugo, at ang mga merid
'Ano?' Ang epekto ng gamot ay sanhi ng pagkabulag sa dalawa hanggang tatlong araw? Natigilan si Darryl. Nang makita niya ang nagulat na ekspresyon ni Darryl, ibinalin ng Banal na Magsasaka ang ulo at tumingin kay Yvette. Pagkatapos, sinabi niya, "Dapat mong alagaan siya ng mabuti sa mga ilang araw na ito habang siya ay bulag. Ikaw na ngayon ang aking katulong sa medisina, kaya tatawagan kita Kung kailangan kita." Tumalikod si banal na magsasaka at naglakad palabas ng maliit na bahay na pawid. Nagpahinga siya sa may katabing maliit na bahay. Pagkaalis niya, nakaramdam ng ginhawa si Yvette. Inobserbahan niya si Darryl bago siya nagtanong nang may pag- aalala, "Ano ang pakiramdam mo ngayon?" Huminga ng malalim si Darryl at ngumiti. "Mas gumaan ang pakiramdam ko. Maraming salamat ..." Nagsalita si Darryl mula sa kaibuturan ng kanyang puso. Kung sabagay, si Yvette ay nagsakripisyo nang malaki upang mailigtas siya. Kaswal na tumugon si Yvette, "Hindi mo kailangang pasalamatan
"Darryl?" Napansin ni Yvette na hindi tumugon sa kanya si Darryl; simpleng nakatulala siya sa kanya. Sa wakas ay may napagtanto siya at namula ang maganda niyang mukha. "Ikaw — nakikita mo ba ako?" Nagmamadaling bumalik si Yvette sa tub. Ipinakita lamang niya ang kanyang ulo sa itaas ng tubig; mainit ang mukha niya ng labis siyang napahiya. "Wala akong nakita. Hindi ko nakita!" Bumalik sa kanyang katinuan si Darryl at sumagot sa kanya na nakakahiya. Iyon ay isang lantarang kasinungalingan. "Ikaw-" Naramdaman ni Yvette na nag- Init ang kanyang mukha; balakid niyang tinatapakan ang mga paa. "Ipikit mo ang iyong mga mata at lumingon!" Halos maiyak si Yvette. Paano ito nangyari? Hindi ba dapat bulag pa siya sa loob ng dalawa hanggang tatlong araw? Paano siya muling nakakakita sa loob lamang ng dalawa hanggang tatlong oras? Inis na inis din si Yvette dahil nakita siya ni Darryl na nakahubad. Siya ay isang marangal na prinsesa! Nakakahiya yun! "O sige, sige!" Ngumiti
Pitter-patter… Ang mga alagad ng Elysium Gate ay sumugod mula sa asyenda ng liwanag ng buwan. "Sino naman sa mundo ang ganyan? Ang lupit!" "Oh ..." Marami sa mga alagad ang galit na sumigaw sa kanilang paglabas. Pagkatapos, ng makita nila ang mga bangkay sa lupa, na pa buntong hininga sila kasabay ng malamig na hangin.Lalo silang nagulat nang makita nila si Ambrose, na lumutang sa gitna ng hangin! Ang bata, na tila mga nasa sampung taong gulang pa lamang, ay tumingin ng napakasungit! "Ang pangalan ko ay Ambrose. Ako ay isang alagad ng sektang maliwanag! Ang asyenda ng liwanag ng buwan ba ay isang sangay ng Elysium Gate? Narito ako upang sirain ang asyenda ng liwanang ng buwan! Lahat ng mga alagad ng Elysium Gate, lumabas at mamamatay!" Malamig na sinabi ni Ambrose habang mahigpit na hawak ang martilyo. Hum! Nag pakawala si Ambrose ng isang malakas na hininga habang siya ay sumugod sa karamihan ng tao! "Argh ..." Sa isang iglap lang ng mata, kasama ang ilang hiyawa
Binati ng Banal na Magsasaka ang mag- asawa. "Bakit nandito kayong dalawa?" Ano? Zhurong? Ang tao na may pula na buhok ay si Zhurong, ang diyos ng apoy? Naramdaman ni Darryl na may ugong ang kanyang ulo nawala siya sa salita dahil sa pagkabigla! Kung ang isang magsasaka ay lumusot sa antas ng Martial Emperor, ang kanyang pag- asa sa buhay ay magiging mas mahaba, at hindi siya gaanong magkakasakit. Samakatuwid, ang maalamat na diyos na si Zhurong ay buhay pa rin. Naunawaan ni Darryl ang konsepto. Gayunpaman, hindi pa rin siya makapaniwala kahit na nakita niya ang sariling diyos gamit ang kanyang sariling mga mata. Nanginginig si Yvette laking gulat din niya. Ito ay isang sorpresa upang makilala ang Banal na Magsasaka, at pagkatapos ay ang diyos ng apoy, si Zhurong ay nagpakita. Parang panaginip ito. Hindi alam nina Darryl at Yvette na nasa isang lugar sila na tinatawag na bundok ng Buzhou. Ang bundok ng Buzhou ay isang sagradong bundok sa Hilagang Moana, at ang bundok
"Darryl—" Medyo balisa si Yvette. Mabilis siyang lumakad, hinawakan niya si Darryl at bumulong, "Itigil ang kalokohan." Si Zhurong, ang diyos ng apoy, ay nasa harapan mismo nila. Si Darryl ay baliw ng sabihin nya ang diyos ng apoy ay hindi matalo ang sampung libong- taong- gulang na osong niyebe. Bahagyang ngumiti si Darryl at inalo siya sa mahinang boses nang marinig ang pag- aalala ni Yvette. "Okay lang. Ang partikular na kaso lang ang pinag- uusapan ko; hindi ito bibigyan ng pansin ni Senior Zhurong." "Nakababatang kapatid!" Mabilis na pinagsiksikan at pinag- aralan ni Zhurong si Darryl. "Paano mo malalaman na hindi ko magagapi ang hayop?" Ngumiti si Darryl at sinalubong ang tingin ni Zhurong. Dahan -dahan niyang sinabi, "Senior Zhurong, tulad ng inilarawan mo kanina, ang nyebeng oso ay nakatira malapit sa daanan ng gubat na nyebe. Kung tama ang aking hula, ito ay ang lugar kung saan ka nakipaglaban, dito sa daanan ng gubat na nyebe." Tumango si Zhurong. Ngumiti s
Mabilis na bumangon si Darryl matapos marinig ang malakas na tawa. Napagtanto niya na si Zhurong ay papunta na mula sa kung saan malapit. Ang diyos ng apoy ay mukhang nasasabik, at mayroon siyang isang inihaw na manok at alak sa kanyang mga kamay. Mayroon ding ilang mga bahid ng dugo na nakikita sa kanyang katawan. Malinaw na nagpunta si Zhurong upang labanan ang sampung libong taong gulang na oso ng umagang iyon, at tila siya ay nagwagi. Sumunod si Yuli sa likuran ni Zhurong. Nakangiting tiningnan ni Zhurong si Darryl; tuwang tuwa siya. "Nakakabatang kapatid, ang iyong pamamaraan ay masyadong episyente! Sa sandaling mailabas ko ang oso na iyon mula sa Mga daanan ng gubat na nyebe, humina ang lakas nito. Hindi ko na kailangang maglagay ng labis na pagsisikap, at natanggal ko ito. Napakaganda! " Tumawa si Zhurong. Humahanga ang tingin ni Zhurong kay Darryl. Si Yuli, na katabi ni Zhurong, ay nagbigay kay Darryl ng isang kumplikadong hitsura. Hindi niya inaasahan na ang bata
Habang tinitingnan niya ang dalawang garapon ng alak, tumawa si Darryl at sinabing, "Kapatid Zhurong, pagdating sa pag- inom, hindi pa ako natatakot sa sinuman!" "Talaga? Sana hindi ka magyabang. Lasingin lang kita ..." "Halika; Hindi ako natatakot!" Tumawa naman. Pagkatapos, umupo sila at nagsimulang uminom ng masaya.… Samantala, sa bundok Emei sa Bagong Daigdig! Ang Bundok Emei ay palaging isang sagradong lugar dahil ang sekta ng Emei ay naroroon. Bihira itong mayroong mga bisita sapagkat ang Emei sekta ay binubuo ng mga babaeng disipulo lamang. Samakatuwid, sa loob ng libu- libong taon, ang bundok Emei ay tahimik at payapa. Gayunpaman, sa gabing iyon, ang bundok Emei ay puno ng mga ilaw at maligaya na mga korona. Ang kapaligiran ay buhay na buhay, at may mga pagdiriwang saan man. Ang lahat ng mga disipulo ng Sektang Emei ay abala. Kinabukasan ay ang ika-dalawang libong anibersaryo ng sekta ng Emei - ang paaralan ay itinatag sa loob ng dalawang libong taon na. Ito