Binati ng Banal na Magsasaka ang mag- asawa. "Bakit nandito kayong dalawa?" Ano? Zhurong? Ang tao na may pula na buhok ay si Zhurong, ang diyos ng apoy? Naramdaman ni Darryl na may ugong ang kanyang ulo nawala siya sa salita dahil sa pagkabigla! Kung ang isang magsasaka ay lumusot sa antas ng Martial Emperor, ang kanyang pag- asa sa buhay ay magiging mas mahaba, at hindi siya gaanong magkakasakit. Samakatuwid, ang maalamat na diyos na si Zhurong ay buhay pa rin. Naunawaan ni Darryl ang konsepto. Gayunpaman, hindi pa rin siya makapaniwala kahit na nakita niya ang sariling diyos gamit ang kanyang sariling mga mata. Nanginginig si Yvette laking gulat din niya. Ito ay isang sorpresa upang makilala ang Banal na Magsasaka, at pagkatapos ay ang diyos ng apoy, si Zhurong ay nagpakita. Parang panaginip ito. Hindi alam nina Darryl at Yvette na nasa isang lugar sila na tinatawag na bundok ng Buzhou. Ang bundok ng Buzhou ay isang sagradong bundok sa Hilagang Moana, at ang bundok
"Darryl—" Medyo balisa si Yvette. Mabilis siyang lumakad, hinawakan niya si Darryl at bumulong, "Itigil ang kalokohan." Si Zhurong, ang diyos ng apoy, ay nasa harapan mismo nila. Si Darryl ay baliw ng sabihin nya ang diyos ng apoy ay hindi matalo ang sampung libong- taong- gulang na osong niyebe. Bahagyang ngumiti si Darryl at inalo siya sa mahinang boses nang marinig ang pag- aalala ni Yvette. "Okay lang. Ang partikular na kaso lang ang pinag- uusapan ko; hindi ito bibigyan ng pansin ni Senior Zhurong." "Nakababatang kapatid!" Mabilis na pinagsiksikan at pinag- aralan ni Zhurong si Darryl. "Paano mo malalaman na hindi ko magagapi ang hayop?" Ngumiti si Darryl at sinalubong ang tingin ni Zhurong. Dahan -dahan niyang sinabi, "Senior Zhurong, tulad ng inilarawan mo kanina, ang nyebeng oso ay nakatira malapit sa daanan ng gubat na nyebe. Kung tama ang aking hula, ito ay ang lugar kung saan ka nakipaglaban, dito sa daanan ng gubat na nyebe." Tumango si Zhurong. Ngumiti s
Mabilis na bumangon si Darryl matapos marinig ang malakas na tawa. Napagtanto niya na si Zhurong ay papunta na mula sa kung saan malapit. Ang diyos ng apoy ay mukhang nasasabik, at mayroon siyang isang inihaw na manok at alak sa kanyang mga kamay. Mayroon ding ilang mga bahid ng dugo na nakikita sa kanyang katawan. Malinaw na nagpunta si Zhurong upang labanan ang sampung libong taong gulang na oso ng umagang iyon, at tila siya ay nagwagi. Sumunod si Yuli sa likuran ni Zhurong. Nakangiting tiningnan ni Zhurong si Darryl; tuwang tuwa siya. "Nakakabatang kapatid, ang iyong pamamaraan ay masyadong episyente! Sa sandaling mailabas ko ang oso na iyon mula sa Mga daanan ng gubat na nyebe, humina ang lakas nito. Hindi ko na kailangang maglagay ng labis na pagsisikap, at natanggal ko ito. Napakaganda! " Tumawa si Zhurong. Humahanga ang tingin ni Zhurong kay Darryl. Si Yuli, na katabi ni Zhurong, ay nagbigay kay Darryl ng isang kumplikadong hitsura. Hindi niya inaasahan na ang bata
Habang tinitingnan niya ang dalawang garapon ng alak, tumawa si Darryl at sinabing, "Kapatid Zhurong, pagdating sa pag- inom, hindi pa ako natatakot sa sinuman!" "Talaga? Sana hindi ka magyabang. Lasingin lang kita ..." "Halika; Hindi ako natatakot!" Tumawa naman. Pagkatapos, umupo sila at nagsimulang uminom ng masaya.… Samantala, sa bundok Emei sa Bagong Daigdig! Ang Bundok Emei ay palaging isang sagradong lugar dahil ang sekta ng Emei ay naroroon. Bihira itong mayroong mga bisita sapagkat ang Emei sekta ay binubuo ng mga babaeng disipulo lamang. Samakatuwid, sa loob ng libu- libong taon, ang bundok Emei ay tahimik at payapa. Gayunpaman, sa gabing iyon, ang bundok Emei ay puno ng mga ilaw at maligaya na mga korona. Ang kapaligiran ay buhay na buhay, at may mga pagdiriwang saan man. Ang lahat ng mga disipulo ng Sektang Emei ay abala. Kinabukasan ay ang ika-dalawang libong anibersaryo ng sekta ng Emei - ang paaralan ay itinatag sa loob ng dalawang libong taon na. Ito
"Aurora, huwag mo akong itulak palayo. Hayaan mo akong samahan kita ngayong gabi—" Huminto si Ginoong Red Leaf sa kanyang mga pinagdaanan, ngunit nasasabik siyang maghintay para sa kanyang sagot. Pitong taon na! Sa loob ng pitong taon, naiinggit sa kanya ang pamayanan ng paglilinang habang ikinasal siya sa pinakamagandang diyosa! Gayun paman, sino ang mag- aakalang makakatingin lamang siya sa kanyang mala- diwata na asawa araw- araw; hindi niya siya mahawakan. Ni hindi niya kailanman hinawakan ang kamay nito. Sino ang makakaalam ng sakit niya? "Ayokong sabihin ito sa pangalawang pagkakataon." Tamad na tamad si Aurora na kausapin siya; mariin niyang sinabi, "Lumayo ka rito! Sa hinaharap, hindi ka pinapayagang pumasok sa aking silid nang walang pahintulot sa akin!" Hum! Pakiramdam ni Mister Red Leaf ay para siyang sinuntok. Labis siyang hindi komportable. Tapos, tumango siya ng mapait. "Okay, okay! Lalabas na ako ..." May mga damdaming ayaw at hinaing sa kanyang mga m
Kinagat ni Megan ang kanyang labi dahil sa pagkabigla. Isang pakiramdam ng poot ang lumitaw sa kanyang puso. "Bakit?" Nanginginig si Megan habang umuungol sa sarili. "Paano nagkaroon ng anak si pinunong sekta kay Darryl? Walang paraan ..." May tinatagong pagtingin si Megan kay Darryl. Hindi niya namalayan iyon hanggang sa naging hindi maganda ang relasyon nila ni Darryl. Ang kanilang relasyon ay lumala. Tumanggi na patawarin ni Darryl si Megan, at nakaramdam siya ng kakila- kilabot. Noon niya napagtanto na ibinigay niya ang kanyang puso kay Darryl. Iyon ang dahilan kung bakit nagsimulang mawalan ng kumpiyansa si Megan sa mga nakaraang taon. Alam ni Megan na magiging mahirap para sa kanyang relasyon kay Darryl na bumalik sa kung paano ito dati, ngunit palagi siyang may hawak na isang kislap ng pag-asa. Inaasahan niya na balang araw ay maayos niya ang mga bagay kay Darryl. Hangga't maaari siyang patawarin at tanggapin ni Darryl, magiging handa siyang paglingkuran siya sa
Napakaganda! Ang mga diyosa na iyon, bawat isa ay maganda sa kani- kanilang mga paraan, ay lumitaw nang magkasama sa kumperensya. Ito ay isang biswal na kapistahan para sa mga kalalakihan! "Narito na si pinunong sektangAurora!" bulalas ng karamihan. Ang lahat ng mga mata ay nakatuon sa pasukan ng bulwagan. Ang isang walang bahid na pigura ng katawan ay dahan- dahang lumitaw, napapaligiran ng maraming mga disipulo ng Sekta ng Emei— ito ay si Aurora. Bilang sikat na Ice Lady Goddess sa pamayanan, agad na naging sentro ng atensyon ng lahat si Aurora. Sadyang sinuot ni Aurora ang isang mahabang palda na puting niyebe upang ipakita ang kanyang perpekto at seksing pigura sa kaganapan. Kasabay nito, binigyan nito ang mga tao ng isang napaka gaan na pakiramdam. Ang isang maliit at napaka ganda na pigura ay sumunod sa likuran ni Aurora — siya ay kaibig- ibig at nakatutuwa at kaibig- ibig din! Si Eira yun. Tumayo ang iba't ibang mga ginoo ng sekta na may mga ngiti sa kanilang mg
Huh! Ang lahat ay lumingon kay Megan matapos niyang gawin ang pahayag! Ano ang nangyari? Nais ng sekta na si Master Aurora na ipasa ang kanyang posisyon kay Eira, ngunit tinutulan iyon ni Megan? "Megan!" Napalubog ang ekspresyon ni Aurora habang malamig na sinabi nito, "Umatras ka!" Paano niya mapaglalabanan ang utos ng kanyang pinunong sekta sa harap ng napakaraming kapwa nila nagtatanim? Nakasimangot si Abbess Mother Serendipity habang sumisigaw kay Megan, "Ano ang ginagawa mo? Bumaba ka na." Hindi ba nakita ni Megan na lahat ng iba pang mga sekta ay naroon nang gabing iyon? Paano niya hinayaan tinanong ang mga salita ng kanilang pinunong sekta? Si Megan ay nabubulok sa nakaraang ilang taon, at siya ay unti- unting nawala sa linya. Gayun paman, hindi gumalaw si Megan. Pinag- aralan niya si Aurora kuminang ang mukha niya ng tuso. "pinunong sekta, wala akong pag- aalinlangan kung nais mong ipasa sa iba ang posisyon. Kahit sino maliban kay Eira." "Bakit?" Nakasimango