Lahat ng camera ay nakaturo kay James.

Siya ay madumi at madungis.

“Inaamin ko,” Mahinang sinabi ni James. Kahit na ang mga witness ay sinobrahan ang kwento, hindi maitatanggi na pinatay niya sila.

“Mabuti.” Tumayo ang Emperor at sumigaw, “Tutal umaamin ka, ano sa tingin mo ang iyong magiging kaparusahan ayon sa batas para sa mga krimen?”

“Kamatayan.”

Tumingin si James sa mata ng Emperor. Ang kanyang mata ay walang takot.

Kahit na siya ay nanghihina, ang kanyang titig ay laging nakakatakot.

Nairita ang Emperor. Pakiramdam na siya ay pinupuntirya ng isang mabangis na hayop, natural siyang umatras ng ilang hakbang.

Subalit, kaagad nagpanggap siya. Ang kaba na nasa mukha niya ay nawala. Tinignan ang kanyang paligid, sinabi niya, “Si James ay papatayin para sa kanyang krimen ayon sa batas. Mga miyembro ng jury, pagusapan niyo ito sa isa’t isa.”

Narinig ito, nagpalitan sila ng kanilang mga opinyon ng nagbubulungan.

Sa labas ng courthouse…

Isang convoy ang huminto sa harap ng gate