”Inumin mo.” Tiningnan ni James ang nag-aalangan na Delilah.

Huminga ng malalim si Delilah. Pagkatapos, ininom niya ang baso ng tubig sa isang lagukan lang.

Mapait ito. Sa sandaling nilunok niya ang tubig, naramdaman niyang humapdi ang kanyang lalamunan. Sobrang sakit nito. Sa loob lamang ng maikling oras lang, ang makinis niyang balat ay namula.

Thud!

Bumagsak ang baso sa lapag.

Bumagsak si Delilah sa stage. Habang hawak ang kanyang lalamunan, nangisay siya sa lapag.

“Ang sakit! Tulong! Sobrang sakit! Mamamatay na ko!”

Mabilis na yumuko si James. Hinawakan niya ang pulso nito para kuhaan ito ng pulso. Pagkatapos, inobserbahan niya ang ekspresyon nito at binuksan ang talukap ng mga mata nito.

Ang buong proseso ay inabot lamang ng tatlumpung segundo.

“Tulungan niyo siyang tumayo at hawakan niyo siya ng maigi.”

Mabilis na utos ni James.

May ilang babaeng staff ang kaagad na lumapit kay Delilah at hinawakan ito ng maigi.

Tumayo si James at kumuha ng ilang karayom