Si James at Walganus ay nagpatuloy sa paglalakbay papasok sa abandonado at sira-sirang lungsod. Napakalaki ng lungsod, at bagama't gumuho ang mga gusali nito, maliwanag na ito ay dating isang maunlad na lungsod noong unang panahon. Tahimik na ngayon ang lungsod, at walang maririnig na ingay sa lugar.

Klak! Klak! Klak!

Habang naglalakad sila sa mga lansangan, binasag ng kanilang mga yapak ang katahimikan ng sira-sirang lungsod.

“Hee hee hee…”

Sa sandaling iyon, umalingawngaw ang mapanglaw na halakhak sa buong lungsod. Sabay na tumingin ang dalawa sa paligid, sinusubukan nilang hanapin ang pinanggagalingan ng tunog. Gayunpaman, tila nagmumula sa lahat ng direksyon ang tunog. Nakakatakot at nakakapangilabot ang tawang ito, na kahawig ng tawa ng isang sanggol at ang mahinang tawa ng isang matanda nang sabay.

"Nakakatakot naman ‘to." Kumunot ang mga kilay ni Walganus at pinaalalahanan niya si James, “Mag-iingat ka. Pakiramdam ko may nakatira sa lungsod na ‘to."

Pinakiramdaman ni James